"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Alleen dapper te zijn

Vrijdag, 14 september, 2018

Geschreven door: Edith Tulp
Artikel door: Miriam Grootscholten

Tweede Afrikaroman van Edith Tulp

[Recensie] Overlanders die stuk voor stuk een karikatuur van zichzelf zijn, een hoofdpersoon die daar niet voor onder doet en twee reisleiders die al jarenlang voor zichzelf op de vlucht zijn. Hier is de tweede roman van journalist en schrijver Edith Tulp. Haar eerste, het goed besproken De Bushsoldaat, ging over voormalig kindsoldaat Moses en zijn Nederlandse vriend Thomas die samen door Nederland gesubsidieerde ontwikkelingsprojecten in Oeganda controleren. Geen vergeefse moeite helaas, maar Moses komt in de greep van Amerikaanse evangelisten met alle gevolgen van dien.

Voor de tweede roman nam Tulp een reis die ze zelf ooit door Afrika maakte als uitgangspunt. De uit balans zijnde Simone Jastein gaat in therapie maar verwacht na luttele sessies dat een letterlijke reis voor het moment meer soelaas zal bieden dan een tocht naar haar innerlijk. Ze pakt het meteen groots aan en gaat geheel onvoorbereid met een groep overlanders door de Sahara naar West-Afrika. Haar medereizigers zijn tot Simones teleurstelling helemaal geen avonturiers, doch mensen die allemaal hun reden hebben om deze reis aan te gaan. De cliché uitroep “Dit is Afrika!” klinkt geregeld, zowel verrukt als gefrustreerd. De omschrijving van de reizigers is eveneens wat clichématig: Olga Simons, de principiële vegetariër in een t-shirt met de tekst “Ik ben van na de oorlog en dat wil ik graag zo houden”. Hiltje die denkt dat ze in een vorig leven een Touareg was en met een engelachtige lach snoepjes uitdeelt aan de kinderen onderweg. Het oudere echtpaar, type doorgewinterde reiziger, dat de hele wereld al heeft gezien. De personages zijn niet echt interessant te noemen. De hoofdpersoon zelf, de verwende Simone, ligt aanvankelijk niet lekker in de groep. Ook de nukkige reisleider Koen Eisenga lijkt haar alleen maar lastig te vinden. Vanaf aanvang is al duidelijk dat er iets broeit tussen die twee maar er is al een flinke hap uit het boek voordat het eindelijk wat wordt. Die opgebouwde spanning is allemaal vergeefs want het is ook wel duidelijk dat het nooit iets kán worden met deze man, die van bindingsangst zijn levensvervulling heeft gemaakt. Nog niet koud terug in Amsterdam vertrekt hij al weer met een hulporganisatie naar Liberia. Simone, echt waar, gaat erachteraan. Het doel van al haar ondernemingen wordt uiteindelijk bereikt middenin de oorlog in Liberia. In een levensbedreigende situatie waarin alleen het instinct nog werkt, komt Simone weer tot zichzelf.

Dat Edith Tulp kan schrijven heeft ze eerder bewezen. Ze heeft een lange carrière in de journalistiek en schreef voor meisjes- en vrouwenbladen en opinietijdschriften. De personages en het verhaal in haar tweede boek blijven wat vlak en voorspelbaar, maar het is onderhoudend en goed geschreven. Inhoudelijk zou je na De Bushsoldaat net wat meer verwachten.

Boekenkrant

Eerder verschenen op Afrika Nieuws

 

Boeken van deze Auteur:

Alleen dapper te zijn

De bushsoldaat