Voor kinderen of ouders
[Recensie] De strak gestileerde voorkant van het prentenboek trekt meteen de aandacht. De titel hangt boven de illustraties, hemelsblauw in vriendelijk geronde letters. Op die illustraties liggen mensen schuin op verschillend gekleurde handdoeken, zo te zien op het strand, boeken lezend of onder een boek in slaap gevallen.
Als je het boek open slaat, zie je dat de tekeningen gedetailleerd zijn en vaak tegenstellingen voorstellen. Korte teksten ondersteunen de illustraties. Kanttekening: niet alle teksten zijn even helder, het is dan zoeken naar de connectie met het beeld.
Het thema is tijd, zoals de titel al hint. In de sfeer daarvan zijn de tekeningen opgezet, en verwijzen bijvoorbeeld op tegenover elkaar liggende bladzijden naar elkaar. Zo zit een meisje in een ligbad en verliest één van haar melktanden met de tekst: “Als de tijd voorbijgaat, raak je dingen kwijt.” Op de tekening ernaast glijdt hetzelfde meisje soepel door een zwembad. “Maar andere krijg je juist.”
De heldere, primaire kleuren combineren goed met de cartooneske figuurtjes en bijna abstract gestileerde objecten. De stijl heeft iets van een schilderij; mij deed het aan Mondriaan denken. De schrijver en tekenaar misschien ook, al komt dit prentenboek oorspronkelijk uit Portugal. Daar won het prentenboek overigens verschillende prijzen.
Ook van mijn kant lof aan alle kanten, maar ik zie toch een probleem opdoemen. Als dit boek in een gezin landt, breekt er oorlog uit. De kinderen trekken eraan vanwege de kleurrijkheid. Papa en mama trekken de andere kant op door de saillante stijl. Wie mag het als eerste lezen? Strootje trekken ouders, stel ik voor. En valsspelen.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
