Een wandeltocht naar jezelf
[Recensie] Wim Diepeveen is Neerlandicus en bedrijfskundige. Wanneer hij 26 december 2015 een ernstig ski-ongeluk krijgt, verandert zijn leven ingrijpend. Hij is zwaargewond en heeft een forse burn-out. Zijn huisarts adviseert hem om te gaan lopen en zo ontstaat het idee om een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella in Spanje te maken. Dat is tegenwoordig een geliefde bedevaartsoord want in de kathedraal van deze plaats zouden de resten van de apostel Jacobus begraven liggen. Daar is het de pelgrims in feite niet om te doen maar de tocht is voor velen wel een mooie spirituele ervaring.
Wim Diepeveen houdt tijdens zijn tocht een dagboek bij waardoor de lezer hem nauwkeurig kan volgen omdat hij de plaatsen en gelopen afstand steeds vermeldt en gedetailleerd verslag van zijn dagelijkse wandelingen. Het boek Altijd vandaag is dan ook grotendeels een reisverslag met dagelijkse impressies van wat hij meemaakt. Dat zijn de overnachtingen en maaltijden, het weer, het landschap en niet in de laatste plaats inspirerende onverwachte ontmoetingen met mensen die hetzelfde doel hebben of mensen die de pelgrims opvallend vriendelijk en gastvrij tegemoet treden.
Wim Diepeveen schrijft ook over zichzelf en zo leren we hem kennen in zijn uiteenlopende gemoedstoestand en vermoeidheid die hem vooral in het begin parten speelt. Dat lijkt me ook geen wonder want uit het boek krijg je niet de indruk dat hij zich door het lopen van kleinere afstanden thuis heeft voorbereid op deze pittige marathon. Hij is aan deze tocht begonnen om afstand te nemen van alles wat achter hem ligt maar hij ontdekt dat het verleden hem zeker in het begin voortdurend achtervolgt.
Mooi zijn de woorden die pater Tobias tegen Wim Diepeveen spreekt: “Het is jouw pelgrimsweg, het is jouw tempo en het is jouw doel. Het is jouw Santiago, waar dat ook ligt” (p. 49). Zo gaan we allemaal onze eigen weg door het leven, stellen we ons doelen en koesteren we idealen die al dan niet bereiken. Ieder van ons heeft wel zijn eigen Santiago dat vóór ons ligt tot we wellicht ontdekken dat het ware Santiago er reeds is omdat het in onszelf schuil gaat.
Altijd vandaag bestaat uit twee delen: Halverwege en Finisterre. Veelzeggend zijn de woorden aan het einde van het eerste deel: “Het is goed. Ik ben halverwege” (p. 174). In het tweede deel vindt Wim Diepeveen zichzelf geleidelijk aan terug al blijven de dagen wisselend en soms uitermate onvoorspelbaar. De hele tocht is een permanente confrontatie met zijn diepste innerlijk, de vraag wie of wat zijn leven inhoud geeft. Zo verlangt hij ernaar zichzelf te hervinden, de ballast van het verleden achter zich te laten en ruimte te vinden voor de toekomst die vandaag al is begonnen.
Altijd vandaag is een sfeervolle impressie van een lang uitgevallen wandeltocht tegen de achtergrond van een persoonlijk proces van heling. Een appendix geeft uitgebreide informatie voor andere pelgrims, variërend van de A van “Alternatieve routes” tot de Z van “Zweten”. De ondertitel Lopen naar het einde van de wereld klinkt nogal wijds maar heeft als reden dat Wim Diepeveen na Santiago de Compostella doorloopt naar de Atlantische Oceaan, het punt dat Finisterre = einde van de wereld) wordt genoemd.
Dit is een inspirerend en leerzaam boek voor iedereen die een tocht naar Santiago de Compostella overweegt.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
