Muis in de ruimte
[Recensie] Op een herfstige middag ging de bel. We deden open. Voor ons stond een aardige meneer met een tas. Hij zei: “Ik ben Marvin Bunsee. En ik heb een boek gemaakt. Voor kinderen. Bent u misschien geïnteresseerd er eentje van mij te kopen?” Dat waren we. Ook omdat we zelf boeken maken, maar niet durven daarmee langs de deur te gaan. En natuurlijk omdat wíj een jongetje kennen dat straks heel graag voorgelezen wil worden. Door ons. En waarom dan niet uit dit leuke prentenboek.
De prachtige illustraties maakte de schrijver, de boekverkoper zelf. Het zijn verkleinde versies van acrylschilderijen met een dromerige sfeer.
Het boek treuzelt niet. Al op de eerste pagina maken we kennis met Astromuis. Hij heeft een raket gemaakt en gaat meteen vliegen. Wij mogen mee. En zo vliegen we door de zomerse sterrenhemel op weg naar waar het licht schijnt.
Astromuis is niet bang. Nou ja, er zit een rode paniekknop op zijn dashboard. Daar drukt hij op als hij van angst een scheetje moet laten. Het raampje gaat even open voor frisse lucht en het bange moment is weer voorbij. Daar gaan we verder naar het licht dat de raket lijkt op te zuigen.
En dan, en dan… Dan moet je het boek omdraaien om de tekst verder te lezen en de plaatjes te bekijken. Alles is ondersteboven. We komen ergens waar het Andersom heet. Daar is het gras blauw. De hemel groen. Nu moeten we van rechts van links de bladzijden omslaan om het verhaal verder te lezen. Astromuis is geland en hij ontmoet Spur, een wurm op rolschaatsen. Ze gaan samen verder op avontuur. In zijn ruimtecapsule trekt Astromuis Spur op zijn rolschaatsen steeds sneller en sneller voort.
Tot dat hij het touw loslaat. Astromuis wil weer weg uit Andersom. Naar huis. Hij drukt op de paniekknop, laat géén scheetje maar zwaait door het open raampje naar Spur. Dahag, tot ziens!
Als Astromuis het licht weer nadert en er doorheen vliegt draait hij weer om, als jij tenminste weer het boekje terug omdraait. Maar nooit wordt het verhaal eng of griezelig. De tekeningen stellen je gerust dat het allemaal goed afloopt. Want dat doet het.
Astromuis vindt zijn huis en zijn slaapkamer. Hij valt uitgeput in bed in slaap. Zelfs geen tijd de gordijnen dicht te doen. Buiten is de hemel weer gewoon blauw.
Tja.. om aan dit boekje te komen moet je misschien net wat meer moeite doen. Maar wat is dat vergeleken met die moedige Astromuis die twee keer door een gat van licht in het heelal ondersteboven gegooid wordt?
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
