"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Beestachtige ouders

Maandag, 3 september, 2018

Geschreven door: Wenniger. Lucas
Artikel door: Jeanette van de Lindt

Een beestachtig leuk boekje

[Recensie] De arts en medisch bioloog Lucas Wenniger schreef het boekje Beestachtige oudersDe kunst van het opvoeden volgens andere dieren. Het kan maar direct duidelijk zijn dat mensen ook tot de wereld van de dieren behoren. We kennen Wenniger al van het bijzondere boekje De Stinkende Scharrelpapegaai en andere bizarre beesten en nu is er dus Beestachtige ouders.

Het boek begint met een brief van een Witstaarthert in de bossen van Canada aan Charles Darwin. Het dier begrijpt niet waarom het zich het lot van andere dieren, in dit geval een aantal pasgeboren kittens, aantrekt. Want dat doen lang niet alle dieren. Lucas Wenniger legt in dit boekje uit dat de meeste dieren zich weinig tot niets van hun nageslacht aantrekken of er op zijn minst wat onhandig of bijzonder mee omgaan.

Verderop in het boek zien we dat ieder hoofdstuk begint met een brief van een dierenouder aan Darwin. Een hamerhaai vraagt zich af of het wel goed is dat ze een paar van haar kinderen als lunch heeft gebruikt. En dat is nog maar een klein voorbeeld van uitermate vreemde manieren om met je kroost om te gaan. Sommige diersoorten laten zich zelf opeten om hun kinderen op die manier een goede start te geven in het leven.

Hoe je met je nageslacht omgaat is niet alleen iets dat ingebakken zit in de ouder(s) maar is ook sterk afhankelijk van hoe zelfstandig of onbeholpen het kroost zelf is. Voor sommige kinderen hoef je helemaal niet te zorgen en anderen blijven wel twee jaar rond pa en ma heendraaien. Maar ook de relatie tussen ouders en kinderen kan, met het volwassen worden van het nageslacht, een scherp randje krijgen als jong en oud in dezelfde vijver gaan vissen als het partners betreft.

Boekenkrant

Gaandeweg zien we dat ook mensenouders hier en daar wat tips en voorbeelden voorgeschoteld krijgen die best bruikbaar kunnen zijn. Niet het opeten van de kinderen. Dat is dan weer niet zo’n heel goed idee. Lucas Wenniger heeft ervoor gekozen de verhalen in dit boek te formeren rond de zeven thema’s taakverdelen, nestelen, broeden, voeden, overleven, parasiteren en leren. Hele bijzondere wetenswaardigheden en vaak dingen die je in je stoutste dromen niet zelf had kunnen bedenken trekken aan ons voorbij. De erg leuke illustraties zijn van Bess Blomjous.

Het is typisch zo’n boekje waarbij je tijdens het lezen voortdurend de neiging hebt om te roepen: “Wist je dat? Moet je horen!” Wie interesse heeft in biologie en het dierenrijk een warm hart toedraagt zal dit boek met veel plezier lezen.

Eerder verschenen op Hebban.nl