"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Beproevingen

Zaterdag, 14 maart, 2020

Geschreven door: Janine Keijser
Artikel door: Henk Vlaming

Activistische thriller mist samenhang en diepgang

[Recensie] De wereld van de dierproeven is een atypische omgeving voor een thriller. Het zit er vol militante dierenactivisten, testlaboratoria, wrede dierproeven, louche ondernemers, twijfelachtige wetenschappers en corrupte autoriteiten. Een aparte setting waar een goed, spannend boek uit kan voortkomen.

Beproevingen is helaas niet zo’n boek. Het fascinerende onderwerp ten spijt valt er geen rode draad te bekennen in de verhaallijn. Weliswaar gebeurt er van alles, van inbraken in laboratoria tot moord in een hotel, maar de samenhang tussen al die incidenten ontbreekt. Voorvallen verschijnen en verdwijnen zonder dat ze verder een rol spelen in het verhaal. 

Gekeelde politieman

Zo komt Beproevingen op gang met de vermissing van een actievoerster in Engeland. Dan ga je er eens goed voor zitten, maar de zoektocht die schrijfster Janine Keijser belooft, komt er nooit. Hetzelfde gebeurt bij een corrupte politieman die ’s nachts gekeeld wordt. Geen woord verder over het onderzoek naar deze toch wel schokkende wending.

Boekenkrant

Na elke veelbelovende actie valt het verhaal dood met personages die zitten te eten en die gemoedelijk kletsen. Weg tempo, weg verhaal. Beproevingen moet het hebben van hoofdpersoon Lara, die in ik-vorm haar avonturen beschrijft. De bedoeling is dat de lezer via haar het verhaal beleeft. 

Een goede keuze die past bij de ik-vorm, maar de uitwerking van deze opzet is matig. Het personage Lara vertoont nogal wat mankementen. Zo verwijst ze herhaaldelijk naar een bewogen verleden, zonder dat de lezer aan de weet komt wat daar is gebeurd. Ze treurt nog steeds om haar overleden vader, maar de relatie tussen die twee komt verder niet aan bod. Dat Lara ooit advocaat is geweest, wordt ook voor kennisgeving aangenomen. En de nekhernia die eenmalig wordt benoemd, keert nimmer terug. 

Volslagen onbekende

Zo blijft informatie achterwege die van cruciaal belang is om de hoofdpersoon beter te begrijpen. Wat de lezer wel weet is dat Lara een opgewonden standje is dat tegenwoordig rustig aan doet en haar centjes verdient als journalist. Maar niet voor lang, want zodra een vreemdeling haar vraagt om een vermiste dierenactiviste op te sporen, laat ze alles vallen en gaat mee naar Londen. Dat beide personen volslagen onbekenden voor haar zijn, doet er blijkbaar niet toe. 

Eenmaal in Engeland is haar hulp niet meer nodig en mag ze weer gaan. Maar net voor de terugreis naar Nederland wordt ze verliefd op een politieman. Om daarna met een enorme u-bocht toch weer terug te komen in het wereldje van de dierenactivisten. Die zijn blijkbaar alweer vergeten dat ze een vermiste activiste zochten, want nu staat er een inbraak in een testlaboratorium op de agenda. Zo springt het verhaal van de ene naar de andere scene, zonder verdieping of verdere ontwikkeling van de personage.

Vuige schepsels

Het verbindend element is de liefde voor dieren, iets dat alle good guys met elkaar delen. In Beproevingen verandert zelfs de hardste activist in een snotterende softie zodra het over zielige beesten gaat. De tegenstanders daarentegen – ondernemers die rijk worden van dierproeven – zijn zonder uitzondering vuige schepsels zonder normbesef. 

De gevoelige snaar is er als Keijser het lijden van twee chimpansees beschrijft. Dan brengt ze de emotie die een dier doorleeft goed over op de lezer. Ook de confrontatie van Lara met een dierenbeul overtuigt, met name haar emoties daarbij. Maar Beproevingen heeft dan geen twintig pagina’s meer te gaan.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles


Laat hier je reactie achter:

1 reactie op “Beproevingen

  1. Ik heb de boeken van Janine Keijser recent gelezen en sta versteld van deze recensie. De recensent heeft duidelijk geen onderzoek gedaan want haalt allemaal vragen aan over de hoofdpersoon die niet zouden worden beantwoord in dit boek, maar dit komt uitgebreid aan bod in de eerdere ecothriller van de schrijfster, Rauw. Lijkt mij zeer logisch dat dit niet nogmaals aan bod komt in het vervolg, wat ik overigens een heel sterk en spannend boek vond. Verbazingwekkend om te zien dat er in deze recensie helemaal niks terug komt over de feiten en gebeurtenissen wat de dierproeven en de farmaceutische industrie aangaat. Ik heb hierna mijn eigen research gedaan en de feiten zijn zo kloppend en confronterend dat het verhaal zo waargebeurd had kunnen zijn. Met dit boek zou je juist de discussie moeten aanwakkeren in plaats van het weg te moffelen door je pijlen alleen maar te richten op die paar zaken in het boek die sterker hadden gekund. Wat mij betreft juist een echte aanrader dit boek en doet de naam ecothriller echt recht aan!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.