"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Black Eyed Susans

Woensdag, 11 mei, 2016

Geschreven door: Julia Heaberlin
Artikel door: Marnix Verplancke

Bedrieglijk bloemenmeisje

Zeventien jaar nadat de zwarte Terrell Goodwin veroordeeld is voor de moord op twee meisjes en de ontvoering van een derde, wordt zijn executiedatum vastgelegd. Voor Goodwins advocaat is dat het teken om de zaak nog eens op te pakken en contact op te nemen met Tessie, het meisje dat haar ontvoering overleefde en op basis van wiens getuigenissen Terrell uiteindelijk werd veroordeeld.

Black Eyed Susan werd Tessie indertijd in kranten genoemd, naar de bloemen die groeiden op het veld waar zij tussen de botten van de andere twee meisjes werd achtergelaten. En het is een naam die haar blijft achtervolgen. Ze heeft het verleden nooit kunnen afsluiten. Iedere kraak op de trap doet haar opschrikken en ieder geluid in de tuin bezorgt haar kippenvel. En wat te denken van die black eyed susans die regelmatig onder haar keukenraam de kop opsteken zonder dat zij ze daar heeft geplant? Haar monster, zoals ze haar ontvoerder noemt, loopt nog rond. Daar is ze ze zeker van. Ze kan de onschuldige Terrell toch niet zomaar de dood in jagen?

Daarom werkt ze schoorvoetend mee aan het nieuwe onderzoek, bang voor de psychische beerputten dat dit in haar hoofd zou kunnen openleggen, maar bang ook voor haar dochter Charlie. Ooit liet het monster immers een brief voor haar achter. Een kik over mij en je vriendin Lydia wordt de volgende Susan, stond erin en inderdaad, niet veel later verdwenen Lydia en haar vader spoorloos. Zou Charlie de volgende kunnen worden?

Julia Haeberlin is een Texaanse journaliste die in 2012 het geweer van schouder veranderde en thrillers ging schrijven. Black Eyed Susans is haar derde boek, en het tweede, na Beste Tommie, dat in het Nederlands wordt vertaald. Verwacht geen bloederige taferelen, maar wel een diepgravende psychologisch studie van wat het betekent het slachtoffer te worden van een misdaad. Hoe ga je daarmee om? Kun je het verwerken, of duw je het eerder in een duister hoekje van je onderbewustzijn? Tessie kiest voor het tweede, al kun je je afvragen of ze echt wel iets te kiezen had. De menselijke rationaliteit lijkt op zulke momenten eerder een ondergeschikte rol te spelen.

Boekenkrant

Haeberlin hanteert een vrij onuitgesproken en onopvallende stijl. Niet zij hoort op de voorgrond te staan, maar Tessie, impliceert ze op die manier. En Tessie draag die hoofdrol met verve. Haeberlin zet haar neer als een gecompliceerde en getormenteerde vrouw. Vooral door haar in een historische context te plaatsen krijgt Tessie – excuseer de metafoor – meer vlees aan de botten. Zo laat ze het proces van Terrell parallel lopen met dat tegen O.J. Simpson, in 1995. Deze voormalige football-speler en acteur stond toen terecht voor de moord op zijn ex-vrouw en haar minnaar. Het bewijsmateriaal was overweldigend, maar toch slaagden Simpsons advocaten erin hem vrijgesproken te krijgen. Tessie vreest dat hetzelfde zal gebeuren met Terrell en gaat van de weeromstuit juist heviger zijn schuld ‘bewijzen’.

Fundamenteel gaat Black Eyed Susans over meisjesvriendschappen en het verraad ervan. Lydia is immers niet zomaar verdwenen, blijkt na verloop van tijd. En toen ze verdween, was ze ook nog eens zwanger. Wie Lydia was, wordt zo geleidelijk aan de centrale vraag in deze thriller. Wat wist zij? In hoeverre was de hulp en steun die zij haar ontvoerde vriendin gaf genept? En in hoeverre heeft zij Tessie gestuurd in de getuigenissen die ze in de rechtbank aflegde. Het zijn vragen die Haeberlins Black Eyed Susans net dat essentiële beetje boven het brede thriller-maaiveld uit doen steken.

Verschenen in De Morgen


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.