Als niemand begrijpt hoe jij je voelt…
[Recensie] Blauwe dagen beschrijft anderhalf jaar uit het leven van Janna, van een meivakantie tot aan een… Janna voelt zich de hele tijd rot. Ze vertelt tegen haar vader dat niks haar nog lukt, niet meer op school, met niks. Ze vindt het moeilijk om de dag door te komen, is niet meer blij, heeft nergens meer zin in. Alles voelt zwaar, alsof ze honderd kilo met zich mee moet dragen en ze de ene voet nauwelijks voor de andere kan zetten. Een tekenpotlood optillen, dát gaat nog net.
Niet veel eerder heeft haar vriendje Niels het uitgemaakt met haar, hij was niet meer verliefd op haar, had hij gezegd. Gewoon over, ze mag hem ook niet meer appen. Had ze zich in hem vergist, en in hen samen, of misschien wel in zichzelf?
Het duurt niet lang voordat ze denkt dat het aan haar heeft gelegen, dat ze de moeite niet waard is. En dan zakt ze steeds dieper weg in de leegte. Het is alsof er een grauwe mist over haar hele leven heen hangt en ze kan nergens meer van genieten.
Wanneer haar gedrag haar ouders alarmeert (Jana neemt haar vriendinnen nooit meer mee, ze zegt zich niet goed te voelen en voor het eerst haalt ze op school onvoldoendes) gaan die op zoek naar hulp voor Jana. Jana vertelt schoorvoetend aan haar vriendin Bo dat het niet zo goed met haar gaat en dat ze daarvoor naar de GGZ gaat. Van Bo leert ze dat ook volwassen mensen het soms moeilijk hebben.
Gek genoeg lijkt haar moeder helemaal niet zo blij te zijn met de psychologische hulp die Jana krijgt. Wat is hier aan de hand? De weg uit het dal is lang en zwaar, maar uiteindelijk leert Janna zichzelf te accepteren zoals ze is. En ze ontdekt wie ze is.
Blauwe dagen is een mooi gevoelvol boek over jongeren, depressie en eenzaamheid. Cazemier verstaat de kunst in de huid van de jongere te kruipen en diens gevoels- en ervaringswereld van binnenuit te beschrijven. Het verhaal krijgt extra diepte door de wending rond de vader van Jana. Dat levert het boek haar vijfde ster op.
De auteur
Caja Cazemier studeerde Nederlandse taal- en letterkunde. Zij werkte twaalf jaar als lerares Nederlands. Sinds 2002 besteedt ze al haar tijd aan het schrijven van boeken. Cazemier schrijft voor jongeren tussen de 11 en 16 jaar. Haar verhalen gaan vrijwel allemaal over onderwerpen waarmee jongeren op die leeftijd te maken kunnen hebben: de brugklas, verliefdheid, seksualiteit, alcohol, drugs en lachgas, online daten, sociale media, depressie, uitgaansgeweld, loverboys, online pesten, gescheiden ouders, rouwverwerking, etc. Het zijn realistische verhalen die laten zien hoe jongeren hiermee omgaan.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
