"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Bloedbanden

Zaterdag, 31 oktober, 2020

Geschreven door: Bettie Elias
Artikel door: Karin Teirlynck

Veel verhaallijnen met nog meer gemiste kansen 

[Recensie] Na zijn ontslag uit de ontwenningskliniek neemt Anton de draad weer op. Het monster alcohol blijft op de loer liggen, maar tegenover zijn vrouw en dochter wil hij bewijzen dat hij afgekickt is. Hij gaat terug aan de slag als medisch vertegenwoordiger en woont in een klein appartement.

Op een avond staan Benno en Charlie, twee drugsverslaafden die hij leerde kennen in de kliniek, hem op te wachten. Met hen bracht hij menig avondje door en hij ziet hen als vrienden. Tijdens hun talloze avonden en gesprekken heeft Anton hen onder andere verteld over Sofia, zijn stiefzus, haar zoontje Vik en hoe rijk zij en haar man Marnix zijn. Benno en Charlie hebben dit goed onthouden. Met een drugsdealer die hen op de hielen zit en waar ze op korte tijd een gigantisch bedrag aan moeten betalen, besluiten ze Vik, het zoontje van de rijke stiefzus te ontvoeren. Gezien het tweetal geen auto heeft vragen ze die van Anton. Tegen beter weten in stemt hij toe. Vanaf dan verandert zijn leven in een rollercoaster.

Meerdere bommetjes

Er zijn in Bloedbanden te veel gemiste kansen, zaken die beter uitgewerkt hadden kunnen worden, zoals het verleden van Sofia. Daar had veel meer ingezeten dan die enkele zinnen die je nu meekrijgt. Zo zijn er verschillende geheimen die je al lezend ontdekt, maar ook met deze wordt weinig of niets gedaan. Elias gooit meerdere bommetjes, maar de verwachte explosies blijven uit. En dat is sneu, want dat had het verhaal naar een veel hoger niveau getild.

Boekenkrant

Qua personages weet je wie wie is, maar voor de rest is er weinig vooruitgang. En omdat de emoties niet behoorlijk worden uitgediept, is het moeilijk om sympathie te voelen voor een van hen. Een kind dat ontvoerd wordt, een hel voor iedere ouder! Dat is nogal een bom die valt, maar vervolgschade in de vorm van ouderlijke emoties miste ik in het gehele verhaal.

Misschien had de auteur zich beter gefocust op minder verhaallijnen. Nu heb je naast de ontvoering van Vik de problemen die Marnix heeft met een verkeerd gelopen belegging. Anton die worstelt met zijn verslaving, zijn verleden en het terug rechttrekken van zijn relatie. Benno en Charlie met een dealer die zijn geld wil. Het verleden van Sofia. Die verhaallijnen zijn op zich niet mis en dit alles samen zou een zinderende thriller kunnen opleveren, maar helaas niet in Bloedbanden.

Niettegenstaande leest het verhaal vlotjes weg, maar ondanks dat je nieuwsgierig bent naar de plot is er van echte spanning geen moment sprake. Hoewel die plot enigszins verrast, is deze erg simplistisch neergezet.

Eerder verschenen op Perfecte buren.

Boeken van deze Auteur:

De ongewenste gast

Het tuinfeest

Bloedbanden

De lege schommel