[Recensie] Bobby Ewing Blues is de debuutroman van Philippe Diepvents, vader van twee en getrouwd met zijn muze. Hij behaalde masterdiploma’s in Geschiedenis, Internationale Politiek, Conflict en Development en – gewoon om te bewijzen dat historici dat ook kunnen – Economie. Maar het indrukwekkende rijtje is nog niet klaar, want met Bobby Ewing blues heeft Diepvents zich ook als uitstekend auteur op Belgische en Nederlandse bodem gevestigd.
In het boek met de uiterst interessante titel Bobby Ewing Blues maken we kennis met Boris. Sinds het overlijden van de liefde van zijn leven worstelt Boris om zijn leven in de hedendaagse maatschappij weer op de rit te krijgen. Want ook na het overlijden van je liefde draait de wereld, zonder zich om jou te bekommeren, tergend door. Wanneer hij de kans krijgt om een prototype van een pil die creativiteit opwekt te stelen van de jonge laborante Emily, twijfel Boris geen moment.
“Waarom? Omdat je sommige kansen maar een keer krijgt. Ook al is het de kans om iets vreselijks te doen”
De beelden die opgewekt worden zijn die van zijn prachtige vrouw Alma. Boris beleeft in gedachten zijn ontmoeting met Alma opnieuw en blikt terug op mooie, liefdevolle tijden. Bobby Ewing Blues is een meeslepende roman, maar door de karakteristieke, cynische Boris zorgt het boek dikwijls voor een glimlach op het gezicht. De gedachten van Boris zijn geloofwaardig en de lezer wordt onder andere getrakteerd op een prachtig beschreven liefdesgeschiedenis.
Het wordt pijnlijk duidelijk hoe groot het verdriet van Boris is. De pillen lijken zijn enige vlucht uit de harde plastic wereld waarop hij niet meer samen met Alma kan afgeven. In een terugblik wordt beschreven wat het is aan Alma waar hij zoveel van houdt:
“ …op haar tanden, helemaal blootgelachen, op haar vloeken naar chauffeurs, op de frons van haar argwaan, op haar neus die wipt, op de perfectie waarmee mijn handen op haar heupen passen. Dat alles wil ik zeggen maar omdat je dat soort dingen nu eenmaal niet zegt , zomaar op een ochtend bij de koffie, zeg ik in plaats daarvan ‘wat een lekkere kont’.”
Maar Alma is niet de enige vrouw die zijn gedachten en dromen door het slikken van de prototype pillen binnendringt. Emily, de jonge laborante van wie hij de pillen heeft gestolen, tergt zijn psyche. Geen mooie, liefdevolle beelden maar een verschrikkelijke geschiedenis die op een onwerkelijke manier zijn leven zal beïnvloeden. Niets is wat het lijkt en zowel Alma en Emily domineren zijn wereld. Hoever gaat het smachten van Boris naar creativiteit en kan hij Alma loslaten?
Pillen
Het boek beschrijft op zeer geloofwaardige en gevoelige wijze het verdriet en de wanhoop van iemand die worstelt met het overlijden van zijn vrouw. Door het slikken van de pillen wordt de wil naar beelden en het herbeleven van het geluk alsmaar aangewakkerd. De lezer wordt heen en weer geslingerd tussen realiteit, flashbacks en waanbeelden. Diepvents heeft dit op uitstekende wijze geschreven. Zodanig dat je als lezer af en toe zelf ook gedesoriënteerd raakt.
Maar Boris kwijnt niet alleen weg over een verloren liefde. Hij is cynisch op de hedendaagse consumptiemaatschappij en laat geen moment onbenut om dit ter sprake te brengen en bij de lezer het denkproces in werking te stellen. Af en toe zijn de monologen iets te lang en verslapt de aandacht. Het maakt wel haarscherp duidelijk dat de huidige maatschappij een plastic wereld is, of zoals Diepvents het beschrijft:
“Een leven gemodelleerd naar Dallas. Bobby Ewing Blues.”
Diepvents maakt gebruik van mooie, lange zinnen die het boek alsmaar beter maken en de lezer meeneemt in zijn gedachten en in zijn pleidooien. Het plot is onverwacht en uitstekend bedacht.
Met Bobby Ewing Blues heeft Diepvents een prachtige roman geschreven dat intrigeert, vermaakt, nazet tot denken en na het omslaan van de laatste pagina nog tijden rond blijft zweven in je hoofd.
—
Eerder verschenen op Boekenz.nl
