"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Boven op de berg

Zaterdag, 22 februari, 2020

Geschreven door: Marianne Dubuc
Artikel door: Jaap Friso

Mevrouw Das maakt iedere zondag een wandeling

[Recensie] De Canadese prentenboekenmaakster Marianne Dubuc (41) is in Nederland  inmiddels een vertrouwde stem. Bijna al haar boeken worden vertaald en haar plankje wordt steeds uitgebreider. Na opvallende kartonboekjes (Het grote beesten verkleedfeestIk zie, ik zie en Een boot voor de dieren over de ark van  Noach) verschenen groter formaat prentenboeken als Hoera, er is post en het veelgeprezen De leeuw en het vogeltje.

Haar nieuwste prentenboek Boven op de berg zit er qua formaat net een beetje tussenin en het verhaal is in lijn met dat van het boek tussen de leeuw en het vogeltje. Ook hier staat de vriendschap en ontmoeting centraal, in het rustige verhaal over de oude mevrouw Das die iedere zondag een lange wandeling maakt naar boven op de berg. Onderweg groet ze de dieren die ze bij naam kent en plukt paddenstoelen voor haar vriend de vos. Tijdens deze gewoontewandeling komt ze op een dag poes Kiki tegen die na enige aarzeling met haar meegaat en daarna iedere week van de partij is.  Mevrouw Das deelt alle geheimen van de berg met Kiki en leidt zo heel automatisch haar opvolgster op. Natuurlijk komt die dag dat het te zwaar voor wordt en dan komt de poes na iedere wandeling verslag. ‘Langzaamaan wordt de berg van mevrouw Das de berg van Kiki’. 

Boven op de berg is een subtiel voorleesverhaal over de natuur maar vooral over vriendschap tussen de generaties. Kiki is nieuwsgierig en stelt veel vragen en mevrouw Das weet dingen als ‘dat het leven bestaat uit keuzes maken.’ Aan het eind lijkt de opvolger van Kiki zich ook al aan te dienen.  De tekeningen zijn fraai, met veel aandacht voor natuurdetails, en ontroerend als ze boven op de berg naar ‘de wereld’ zitten te kijken. Geen wijsneuzerij, gewoon seniore kennis.

Een bezwaar tegen de boeken van Dubuc kan zijn dat ze wat al te zoet en lieflijk aandoen, al is dat voor sommigen net zo goed een aanbeveling. De teksten in dit boek zijn gelukkig net wat prikkelender dan in de iets te brave voorganger. Als mevrouw Das een filosofisch antwoord geeft op een vraag, staat er droog: ‘Mevrouw Das kan ook poëtisch zijn’.  De teksten zijn overigens niet het sterkste onderdeel, dat zijn zonder meer de subtiele  potloodprenten in behoudende kleuren. Met mooie details zoals het rode sjaaltje van mevrouw Das die er een sfeervol geheel van maken. Heel knap dat een boek waarin niet eens zoveel gebeurt toch zo onderhoudend kan zijn. Misschien wel juist daardoor. Er gaat een vanzelfsprekende en bijna meditatieve rust van het verhaal uit die niet verstoord wordt, en dat is erg prettig.

Boekenkrant

Voor het eerst gepubliceerd op Jaapleest

Boeken van deze Auteur:

Een boot voor de dieren

Boven op de berg

Met de bus