Dwalen door de Europese hoofdstad
[Recensie] Brussel is een grijze stad, zelfs als de zon schijnt. Maar de Nederlandse Elvie voelt zich er thuis. Ze begon er als stagiair en is blijven hangen in de sector public affairs. De wijk met de Europese instellingen vormt een wereld op zich. Je kunt er behoorlijk anoniem rondlopen.
“Mocht je helemaal opnieuw willen beginnen dan is Brussel je plaats, je komt hier blanco aan. Alle dingen die je vroeger deed maken niet meer uit, alles wat in je eigen land relevant was, is dat niet langer, mocht je achtervolgd worden door schaamte of spoken dan hoef je niet ver te gaan. Vluchten kan nog steeds.”
Aan de andere kant gaat het om zien en gezien worden. Als lobbyist is netwerken van levensbelang. Elvie gaat dan ook vaak uit, soms met haar huisgenoot Alexandra en soms met een leuke man. De meiden verslijten er heel wat. Expats komen en gaan, maar Elvie blijft.
Het zijn de kleine observaties die Brussel de moeite waard maken. Elvie heeft een rijke gedachtewereld. Zo denkt ze veel na over Camille, een kunstenares die ze laatst ontmoette. Camille neemt mythische vormen aan in Elvies fantasie. Ze vraagt zich af of ze misschien biseksueel zou kunnen zijn en hoe Camille zou voelen. Het leest wel lekker weg, ondanks het filosofische karakter van het boek.
Wat ik ook leuk vind aan dit boek is dat het een beeld geeft van mijn generatie. Sommige schrijvers verwijzen graag naar grote literaire werken. Elvie denkt aan een uitgestorven vogel die “prrr, ta lie loe!” roept. Iedereen van mijn leeftijd zal meteen begrijpen dat het gaat om de krullevaar uit Pluk van de Petteflet. Ook heeft ze het over Kuifje.
Basje Bender woonde in Brussel voor een traineeship bij de Europese Commissie. Dit boek zal dus vast autobiografische elementen bevatten. Het doet me een beetje denken aan Als de winter voorbij is van Thomas Verbogt, ook zo’n boek vol herinneringen, al is dit veel toegankelijker en totaal anders van stijl. Bovendien kijkt Verbogt terug op zijn leven, terwijl Brussel het debuut van Basje Bender is. Zoals altijd is de grote vraag: heeft ze genoeg inspiratie voor een volgende boek? De tijd zal het leren.
—
Eerder verschenen op Lalagè leest
