Raadselachtige dystopische roman over Utrecht
[Recensie] De stad Utrecht speelt vaak een belangrijke rol in het werk van Mark Boog. Voor zijn nieuwe roman Café De Waarheid is dit ook weer het geval. Echter het is wel een bijna surrealistisch Utrecht. Het straatbeeld wordt gedomineerd door soldaten die met harde hand controle proberen te houden over de stad. Stormen teisteren de oude stad met alle gevolgen van dien. Overal in de stad hangen enorme portretten van het “staatshoofd” en de bevolking wordt geïnformeerd en verordonneerd met behulp van schreeuwerige nieuwskranten. Kortom er is sprake van een dystopisch, enigszins surrealistisch Utrecht.
Zwerversbestaan
Jim, de hoofdpersoon van het boek, werkeloos, gebukt onder schulden en het leven, bezoekt dagelijks Café De Waarheid waar meer kansloze stadsbewoners verpozing en contact zoeken. Zijn huis is afgesloten van gas en licht en elke ochtend na zijn kroegbezoek moet hij zich over de stapels onbetaalde rekeningen heen worstelen om zijn huis te betreden. Hij besluit om zijn woning definitief te verlaten en zich aan te sluiten bij één van zijn kroegmakkers Bertus die als dakloze leeft. Het bestaan als dakloze bevalt Jim wel. Hij vindt een eigen plekje op het plein bij de kathedraal. Een stomme, stinkende zwerfster, biedt hem haar lichaam aan. Hij geeft haar zelf de naam Marie. Zelfs zijn bezoek aan Café De Waarheid wordt minder belangrijk. Echter ook aan deze ‘idylle’ komt een einde als Utrecht aan natuurgeweld en oproer ten onder dreigt te gaan.
Mark Boog schetst in Café De Waarheid het bestaan van kansloze Utrechters in de marge van het bestaan. Alhoewel hier en daar clichés niet worden geschuwd, vertelt Boog het verhaal overtuigend en in een mooie, heldere stijl. Waarom de schrijver koos voor een dystopisch Utrecht wordt niet helemaal duidelijk. Het zorgt er in ieder geval wel voor dat er een surrealistische laag wordt toegevoegd die de roman iets raadselachtigs geeft.
—
Eerder verschenen op allesoverboekenenschrijvers.nl
