"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Carve the mark

Zaterdag, 7 december, 2019

Geschreven door: Veronica Roth
Artikel door: Sanne Wortman

Epische gevechten tussen de sterren

[Recensie] In deze heerlijke high fantasy neemt Veronica Roth, bekend van de Divergent-serie, je mee naar een nieuwe fantastische wereld. In een zonnestelsel met meerdere bewoonbare planeten heb je verschillende volkeren met bijzondere eigenschappen, en je hebt de current: een soort magische kracht die mensen speciale gaven geeft. Onze hoofdpersonen Cyra en Akos hebben ook current gaven, en ze zijn bovendien fate favoured wat betekent dat er een voorspelling is gedaan over hun toekomst die sowieso uit zal komen. Afkomstig van twee vijandige volkeren, komen Cyra en Akos toch samen.

Cyra en Akos zijn heel fijne hoofdpersonen. In het begin van het boek zijn ze allebei nog heel jong en in de eerste hoofdstukken worden ze snel ouder. Hierdoor krijg je gelijk in het begin al veel karakterontwikkeling en snap je goed waarom ze zijn zoals ze zijn. Wel heeft Veronica Roth de neiging om bepaalde informatie naar je toe te gooien zonder het goed uit te leggen, zodat het af en toe niet helemaal duidelijk was wat er gebeurde of waarom. Ook vreemde begrippen worden zomaar gebruikt en dan soms een half boek later pas goed uitgelegd. Goed opletten dus, maar het houdt de vaart er wel in.

Sowieso is het een verhaal met vaart, waarbij de ene onverwachte plotwending de andere opvolgt. Vaak had ik een idee waar het heen ging, en gebeurde er vervolgens iets totaal anders. Niet elke wending was even logisch, maar dat paste ook wel weer bij het verhaal. Leven is soms gewoon niet wat je ervan verwacht, of wat je zou willen. Dingen gaan soms faliekant fout en soms heb je juist een onverwachte meevaller. Dat was echt goed gedaan.

De romantiek tussen Cyra en Akos was wel vér van tevoren te voorspellen, maar niet op een vervelende manier. Het is geen ‘over the top’ romantische zwijmelarij. Het voelde juist heel echt aan. Ze leren elkaar grondig kennen, zien en accepteren elkaars fouten. Liefde was geen hoofdzaak, maar eerder iets wat gewoon gebeurde tussen alle gevechten, vijanden, ruimtereizen en politieke verwikkelingen in. Heel fijn!

Hereditas Nexus

Ook fijn hoe Akos op een gegeven moment ziet dat een vrouw zich aangetrokken voelt tot een andere vrouw en hij alleen maar denkt: “Wat lief, ik hoop voor haar dat het wederzijds is.” Niet gek doen over aantrekkingskracht tussen hetzelfde geslacht. Dankjewel, Veronica Roth.

Het was wel een beetje gek dat er heel geavanceerde technologie was, maar niet op alle vlakken. Bijvoorbeeld wel enorme ruimteschepen waarmee je in een paar dagen op een andere planeet bent, maar niemand heeft geweren of andere afstandswapens. Vechten met ‘current’ gaven is ook wel veel cooler natuurlijk. Heel tof trouwens dat de gaven bij iemands persoonlijkheid passen en kunnen veranderen als ze zich ontwikkelen.

Carve the mark is een fantasy boek om goed van te genieten. Al die planeten, culturen, ruimtereizen, voorspellingen, keiveel karakterontwikkeling, de mysterieuze current en onverwachte plotwendingen. Soms mag er iets meer uitleg zijn, maar ik verwacht dat dat nog in het volgende boek gaat komen, The fates divide. Die moet je trouwens wel lezen na dit eerst deel, want dit einde…!


Voor het eerst verschenen op De Leesclub van Alles