"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Cesar

Dinsdag, 5 november, 2019

Geschreven door: Matthijs Kleyn
Artikel door: Carmen Meuffels

Inkijkje in het vaderschap

[Recensie] Soms komt er een boek uit waarvan je denkt: ‘dat wil ik lezen’. Even later vergeet je het dan weer. Omdat de lijst met boeken die je nog wilt lezen altijd langer is dan de vrije tijd die ervoor nodig is, of omdat je simpelweg te veel andere dingen hebt om aan te denken. Althans, zo gaat het bij mij. Mijn vreugde was dan ook groot toen ik in de kringloopwinkel tegen het boek van Matthijs Kleyn over zijn zoontje aanliep. Cesar ging mee in mijn tas, en drie jaar na de eerste ‘dit wil ik lezen’-gedachte begon ik er dan toch echt aan.

Dagboek
En gelukkig maar, want ik vond het absoluut de moeite waard. Ontroerend, liefdevol, grappig, puur, noem maar op. Cesar is geen roman, het leest als een dagboek van columns die Matthijs schreef in zijn eerste jaar als vader en in de (nogal stormachtige) aanloop daar naartoe. Al tijdens de zwangerschap van zijn vriendin Bente bleek er namelijk op de echo’s ‘iets’ niet helemaal goed te zijn, en ook vlak na de geboorte van Cesar – die overigens vijf weken te vroeg geboren werd – wisten de artsen dat er ‘iets’ met hem was. Uiteindelijk blijken alle doemscenario’s heel erg mee te vallen: Cesar is ‘slechts’ blind aan 1 oog. Alsnog niet leuk natuurlijk, maar vergeleken met geboren worden als kasplantje toch een hele opluchting. Dat vinden Matthijs en Bente dan ook, en nadat de tumultueuze tijd vol ziekenhuisopnames en -bezoeken afgelopen is, begint ook voor hen waar ze zo naar verlangen: het ‘gewone’ gezinsleven.

Moeiteloos meeleven
Wie het autobiografische verhaal van Matthijs, Bente en Cesar leest, zal – zeker als diegene zelf ook een kind heeft – geen enkele moeite hebben om zich in dit gezin in te leven. Dat komt deels door de zwart-witfoto’s die visuele ondersteuning geven, en deels door de schrijfstijl van Matthijs. Die niet per se prachtige zinnen of mooie metaforen maakt, maar wél de allesoverheersende emoties weet over te brengen die een kersverse vader (of moeder) ervaart. Zoals in dit mooie stukje:

“Het is drie uur ’s nachts, het enige wat ik hoor is het geluid van je tongetje dat een speen wil en de ademhaling van je moeder, die naast ons ligt te slapen. Je handjes vouwen zich om de fles. Het is de kleinste fles die we hebben, maar in jouw handen lijkt-ie gigantisch. Drie minuten geleden ben ik opnieuw vader geworden, want elke keer dat ik wakker word, besef ik jou opnieuw.”

Boekenkrant

Cesar bracht me terug in de tijd, ik herinnerde me alle keren dat ik midden in de nacht met Elia of Noël op de bank zat, in alle stilte. Ik werd er bijna nostalgisch van. Bijna dan hè, want uiteindelijk ben ik alleen maar blij dat die tijd achter ons ligt en dat we nu allemaal vredig liggen te slapen (meestal dan).

Van man naar vader
Over het moederschap zijn boeken vol geschreven. Over het vaderschap wat minder. Het blijken toch vooral vrouwen te zijn die het (grootste gedeelte van) de zorg op zich nemen, en het is misschien ook niet zo cool om als vader toe te geven dat ook jij een wandelend vat hormonen bent. Matthijs heeft daar echter geen enkele moeite mee, en ook dat vond ik mooi. Hij toont zich van zijn meest kwetsbare kant en biedt zo een inkijkje in het proces dat de man doorloopt wanneer hij vader wordt:

“Luister, Cesar, vader worden is een langzaam proces. Het begin ervan is redelijk makkelijk – dat leer je op school en lees je in boekjes – maar daarna sta je er alleen voor. Alleen met je vrouw en met je kind, maar die zijn allebei geen vader, dus sta je alsnog alleen. Je voelt dingen die je nooit hebt gekend, die overeenkomen met wat je hebt gehoord, maar die toch nieuw zijn en een aanslag op alles wat je bent. Sinds jouw geboorte is er niet zo heel veel meer over van de persoon die ik ben geweest. Die lachend door het leven ging, leefde alsof het z’n laatste dag was, altijd alles best vond en aan later weinig dacht. De persoon die ik nu ben, is een berekenend, angstig, onzeker, overgevoelig jongetje.”

Hoewel het begin van Cesars leven dus met nogal wat spanning gepaard ging, kent het boek een happy end. En dat is precies wat je het gezin Kleyn gunt.

Tijdloos
Vond ik alles aan dit boek een aanrader? Nee. Sommige columns zijn minder goed dan andere, en van de gedichten op rijm die Matthijs schrijft ben ik ook geen fan. Maar over het algemeen zou ik toch zeggen: lees het. Desnoods vijf jaar nadat het is uitgekomen. Want het thema – de liefde van een vader voor zijn zoon – is tijdloos.


Eerder verschenen op www.mothersandsons.nl


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur:

Cesar