De opiumoorlogen
[Recensie] China van Edward Rutherfurd verteld het verhaal over de opiumoorlogen. Dit wordt gedaan vanuit veel verschillende perspectieven, waardoor je als lezer een goed beeld kunt krijgen van hoe de mensen in tijden van de opiumoorlogen leefden.
We beginnen in 1839. Vanuit hier leer je verschillende mensen kennen, die je het hele boek zal blijven volgen, wat in werkelijkheid meerdere jaren betreft. De perspectieven worden niet alleen vanuit de Chinezen verteld, maar bijvoorbeeld ook vanuit de Engelsen en Amerikanen.
Doordat het boek verteld wordt vanuit zoveel personages, is het erg lastig om er een korte inhoud over te schrijven. Het boek is dan ook niet voor niets ruim dan 800 pagina’s! Ik zal daarom een korte beschrijving geven over het perspectief wat mij het meest aansprak en over het perspectief dat mij het minst aansprak.
Het perspectief wat mij het meest aansprak was Mei-Ming. Via haar perspectief leren we Nio kennen, een jongen die veel geld probeert te verdienen om vervolgens gedeeltelijk aan Mei-Ming te kunnen geven. Nio is door haar familie geadopteerd en ze zien elkaar dan ook als broer en zus. We leren ook de aangetrouwde familie van Mei-Ming kennen. Dit vond ik erg interessant, aangezien we via deze familie de normen en waarden leren kennen. Zelf wist ik maar weinig over China, haar geschiedenis en bijvoorbeeld de normen en waarden. Als niet-kenner was het verhaal toch erg goed te volgen. We leren via Mei-Ming dat het enorm belangrijk was om een zoon te krijgen, je leest over hoe belangrijk men de dag en maand van de geboorte vind, je leest over hoe moeilijk het leven als vrouw is wanneer je NIET een zoon op de aarde zet. Ik heb het gevoel dat ik het meest leerde via het perspectief van Mei-Ming en ik kwam dan ook graag weer naar haar terug.
Mijn minst favoriete perspectief was John Trader. Een Brit die via de opiumoorlog snel rijk probeert te worden. Dat dit ten koste gaat van anderen, doet hem niet veel. Dit zegt eigenlijk al genoeg over wat we vanuit zijn perspectief zien. Hij is continue bezig met hoe hij meer geld kan verdienen en tegelijkertijd kan overleven tijdens de opiumoorlog.
Hoe interessant de gegeven informatie/ geschiedenis ook is, door de enorme waslijst aan namen en de enorm lange hoofdstukken is het ook vaak verwarrend. Het boek leest een stuk prettiger wanneer het onderverdeeld was geweest in duidelijke hoofdstukken en wanneer er een namenlijst was bijgevoegd, zodat je ten alle tijden even terug kan zoeken wie een bepaald personage is. Dit mistte ik enorm waardoor het regelmatig een flinke poos duurde voordat ik door had waar in het verhaal we nu weer stonden.
Edward Rutherfurd kennen we al van zijn andere historische bestsellers zoals bijvoorbeeld Londen. Edward Rutherfurd is een pseudoniem voor Francis Edward. Geboren in 1948 in Engeland. Zijn verhalen bevatten zowel fictieve als non-fictieve personages.
Veel van alles
China is veel van alles. Hiermee bedoel ik dat het veel personages heeft, veel bladzijdes, maar ook heel veel informatie. Het boek was hierdoor interessant, maar ook verwarrend en met name langdradig. Ik had het verhaal liever gezien met een stuk minder personages en minder bladzijdes. Regelmatig kreeg ik het gevoel dat er ook informatie gegeven werd die geen meerwaarde heeft voor het verhaal.
De schrijfstijl van Edward Rutherfurd is daarnaast niet heel prettig. Het gaat van de hak op tak, wat in combinatie met de andere punten het enorm lastig maakt om echt te kunnen genieten van het verhaal. De zinnen liepen naar mijn gevoel ook niet altijd helemaal soepel. Onduidelijk is of dit echt aan de schrijver ligt of aan de vertaling.
De oorspronkelijke titel is hetzelfde als de Nederlandse: China.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
