"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Computercode Cthulhu

Zaterdag, 27 januari, 2018

Geschreven door: Paul Harland
Artikel door: Johan Klein Haneveld

Spannende en verrassende Lovecraft-pastiche

Disclaimer: Ik ontmoette Tais Teng laatst op de terdoopbestelling van Ganymedes 17. Een erg sympathieke schrijver en zijn verhalen in eerdere Ganymedesbundels behoorden steevast tot de beste in de collectie. Ik ben dus fan.

[Recensie] Nu de Nederlandse SF en fantasy toch in de groei is, hoop ik dat er ook vernieuwde aandacht komt voor eerder verschenen pareltjes in het genre. Neem dit boek bijvoorbeeld. Je zult het niet tegenkomen op fantasyfestivals en comiccons, waar fans tassen vol met boeken inslaan, maar het steekt wel met kop en schouders uit boven een groot deel van de Nederlandse concurrentie. De auteurs zijn natuurlijk ook niet de minsten. Allebei al decennia actief (aan de carrière van Harland kwam helaas te vroeg een einde) en allebei gezegend met een ongebreidelde fantasie en een fantastisch taalgevoel. Voeg daarbij de illustraties van Teng, een goed verzorgde productie en een prachtige cover en dit boek verdient een plekje in de boekenkast van iedereen met liefde voor Nederlandse genre-auteurs. Oh, en dan is dit boek ook nog eens een hommage aan de bekende en populaire mythologie van H.P. Lovecraft, maar dan gesitueerd in een dystopische omgeving, die met veel gevoel voor overdrijving in beeld is gebracht.

Vooral de citaten die de hoofdstukken openen deden me glimlachen. Anders dan de werken van Lovecraft wekt dit boek niet een existentieel gevoel van horror op, van het bevragen van de realiteit. Daarvoor is de hoofdpersoon ook te zelfverzekerd en proactief. Ook denk ik dat de gruwelijke verschijningen in iets te veel detail worden beschreven – altijd het gevaar met dit soort werken, want het wordt enger als er meer aan de verbeelding wordt overgelaten. Het las voor mij daardoor meer als actiethriller met SF- en horrorelementen, die tegen het einde nogal spannend werd. Beeldend schrijven kunnen de auteurs zeker en er zaten een paar actiescenes in om ‘U’ tegen te zeggen (onder andere een confrontatie in een kerk). Ik vond het echter jammer dat het perspectief ergens in de eerste hoofdstukken verschoof van Irena naar haar partner Donizetti. Ik vond het ook aardig om hem te volgen, maar had liever Irena als hoofdpersoon gehad. Zij verdween uiteindelijk geheel uit het verhaal, en de paar momenten die ze nog had leken niet helemaal in overeenstemming met haar karakter uit de beginhoofdstukken. Ik denk dat zij als protagonist het boek meer naar de horrorkant had kunnen trekken. Dit was eigenlijk mijn enige minpuntje bij dit snel weglezende boek. Dit is een van de betere Nederlandstalige genrewerken die ik de afgelopen tijd gelezen heb, en ik raad het iedereen aan, vooral wie al wat vertrouwd is met de mythologie van Lovecraft!

 —
 Eerder verschenen op Hebban

Yoga Magazine