[Blog] Hava is vijfentwintig en ziek: haar haar is grijs, haar huid doorschijnend en haar ogen zijn zwart. Het is 2020 en zij is niet de enige die ziek is – veel mensen lijden aan deze ‘kleurloosheid’ en het wordt alleen maar erger. Medicatie wordt alleen maar duurder en de overheid lijkt de situatie nauwelijks nog onder controle te kunnen houden. Hava sluit zich aan bij een groep radicalen die gelooft dat de kleurlozen in de nabije toekomst in de meerderheid zullen zijn en dat er actie nodig is.
Toen ik voor de eerste keer hoorde over deze roman, liet het me denken aan de boeken van Hanna Bervoets. Aangezien ik haar stijl en ideeën erg waardeer, en ervan uit ging dat Concept M vergelijkbaar zou zijn, kwam deze direct op mijn ‘to read’ lijstje.
Met betrekking tot plot is deze roman spannend en intrigerend. Het is origineel en neemt interessante en onverwachte wendingen. Helaas liggen de schrijf- en vertelstijl van Aafke Romeijn totaal niet in mijn straatje. Veel van het boek speelt zich af in de auto, waar er radio geluisterd wordt. Voor de radiofragmenten is gekozen voor een ander lettertype (typemachine-achtig) en in mijn ogen past dat er niet bij. Terwijl Hava in de auto zit, wordt er ook constant omschreven op welke autoweg ze is en welke afslag ze wanneer en waarom neemt. Dit boeide me vrij weinig en stoorde me eigenlijk alleen maar.
Wat een andere reden was waarom dit boek niet zo mijn ding was, was omdat er veel te veel omschreven wordt. De wereld die Romeijn presenteert, is natuurlijk nieuw en heeft achtergrond nodig en ik begrijp dat deze keuze gemaakt is. Maar het boek is slechts 250 bladzijden en het overgrote deel is geschiedenis en politieke achtergrond. Dit wordt gedeeltelijk via de radioprogramma’s gedaan – en deze gedeelten irriteerden me al – en deels gewoon in het verhaal. Hierdoor stagneerde het plot iets te vaak.
Helaas viel Concept M dus enorm tegen voor mij. Ik had hoge verwachtingen, volg Romeijn met veel plezier op Twitter en het verhaal leek ook écht iets voor mij. Ik kan me echter wel goed voorstellen dat de dingen die mij stoorden, voor anderen totaal geen negatieve punten zijn. Klinkt het verhaal dus als iets waarnaar je benieuwd bent en ben je niet zo’n muggenzifter als ik, sla deze vooral niet over!
—
Eerder verschenen op Suusleest
