Als de ene na de andere vrouw wordt vermoord
[Recensie] ‘De anderen’ is een groepje vriendinnen van oud-studenten die verbonden zijn onder het motto: ‘Wij willen geen kinderen, kinderen zijn hinderen. Wij willen ze niet baren, nog in geen duizend jaren.’ Wanneer één van hen op gruwelijke wijze, met een babypop in de handen gelijmd en mama in het voorhoofd gekrast, wordt vermoord, duurt het niet lang voordat ook de tweede vriendin uit het al jaren verenigde clubje het loodje legt. Bij haar is net als bij de eerste moord het bloed uit het lichaam gelopen en opgevangen. Als teken krijgt deze vriendin een tamboerijn in de handen gelijmd. De tamboerijn refereert aan een verkleedfeestje tijdens hun studententijd waarbij zij als de Bijbelse Mirjam verkleed was. Deze Mirjam was ook kinderloos en daarom tot voorbeeld van de vriendinnenclub.
Sheila, de ik-figuur van deze thriller, was een heks tijdens dit feestje. Sheila is ook directeur van een Bijbels Museum, waar veel wassenbeelden staan. Ze twijfelt soms of haar baan nog interessant genoeg is. Maar ze vindt nog steeds haar werk belangrijker dan kinderen. Is dat ook de reden waarom haar twee vriendinnen zijn vermoord? Sheila lijkt verdacht, omdat zij nogal onuitstaanbaar overkomt. Ze scheldt veel op mensen en laat haar haat blijken. De woorden ‘misselijkmakend’, ‘zogenaamd’ ‘onschuldig’, ‘weerzinwekkend’, ‘afgrijzen’, ‘gestoordheid’, ‘opgeblazen’, ‘niksnut’, ‘suffe lezing’ en ‘stommeling, staan in een korte tijdspanne bij elkaar. Later ontwikkelt haar karakter zich en komt ze beter over.
Ze krijgt een affaire met Micha, die zich voordoet als rechercheur in deze moordzaak. Daardoor wordt Sheila erg boos op hem en gaat naar hem toe om hem te confronteren met zijn gedrag. Dat maakt opeens Micha tot een verdachte. Sheila is blij dat zij niet zwanger is geworden door deze affaire. Over de liefde denkt Sheila het volgende:
“Verbijsterend hoe bepaalde gevoelens zich zelf kunnen reconstrueren, ze doven niet uit of verdwijnen niet, en zijn daar misschien wel al die jaren verborgen gebleven. Want meteen komt de wens bij me bovendrijven om aardig gevonden te worden door hem, de wens dat die neutrale blik verdwijnt, en dat hij de flikkering terugbrengt die hij in zijn ogen had, in die seconde dat hij mij vastgreep. Oh Sheila, begin daar nu niet weer mee.
Als ik ergens in uitblink, dan is dat in het ongebruikte potentieel. Een man die in het verleden interesse in mij heeft getoond, zal, ook als hij vervolgens verder is gegaan met zijn leven, nooit verdwijnen uit mijn geheime reservoir.”
Uit het politie-onderzoek blijkt dat de twee vermoorde vrouwen beide zwanger waren. Dat werpt een nieuw licht op de gebeurtenissen. Het blijft tot het einde aan toe spannend wie het heeft gedaan.
De anderen speelt in Israël en vertelt ook het nodige over de Israëlische samenleving waar de vriendinnen wonen en werken. Auteur Sarah Blau won diverse prijzen in Israël voor haar boeken. De anderen is bloedstollend spannend en zeker ook actueel door de toegenomen interesse in de media over het fenomeen femicide. Angstaanjagend realistisch.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
