Magistrale verhalenvertelster overtreft zichzelf wederom
[Recensie] Wanneer Emil zijn vrouw vertelt dat hij De Camino wil gaan lopen kijkt ze daar niet van op. Deze bedevaartstocht zou zomaar eens wat rust in het hoofd van haar man kunnen brengen. Emil draagt ondanks de ruim twintig jaar in Nederland zijn verleden nog steeds met zich mee en een recente gebeurtenis vraagt om wat zelfreflectie. Als Bosnisch-Kroatische vluchteling is hij in Zuid-Limburg terecht gekomen doordat hij kennismaakte met Lotte. Vol goede moed en optimisme start Emil met de wandeling en zegt zijn gezin gedag. Niet wetende dat ze elkaar nooit meer zullen zien.
Een jaar later besluit Lotte exact dezelfde route te gaan lopen als Emil. Ze heeft in het afgelopen jaar zaken ontdekt over Emil en zijn leven in Bosnië die niet rijmen met de man die zij heeft gekend. Tijdens een emotionele reis naar zijn geboorteland is er informatie boven water gekomen waardoor alles in een ander daglicht wordt geplaatst. Door zelf de pelgrimstocht te gaan wandelen hoopt ze niet alleen rust maar vooral ook meer antwoorden te vinden. Maar al snel dreigen er donkere wolken en noodweer.
Feiten en fictie samensmelten tot een vloeiend geheel
Anya Niewierra bewijst zich opnieuw als een magistraal verhalenvertelster. Niet alleen het verhaal op zich is verbazingwekkend goed, ook haar research is van een ongekende kwaliteit. Tot in de details smelt ze fictie en feiten samen tot een vloeiend geheel. Haar hoofdpersonages zijn dusdanig divers én levensecht dat je er totaal geen voorstellingsvermogen voor nodig hebt om ze te visualiseren.
De Camino wordt verteld vanuit twee perspectieven: vanuit Lotte en vanuit een brief. Deze laatste is in alle opzichten verpletterend en onthulde pas op het allerlaatst wat Lotte zo graag wil weten. Maar Anya Niewierra geeft niet zomaar alles prijs. Eerst ga je mee op reis en het neem je een duik in een woelig verleden. Hierdoor is er een gedegen spanningsopbouw en in combinatie met bijzondere sfeerschetsen is dit boek niet weg te leggen. Je loopt met Lotte mee in de voetsporen van Emil door de schilderachtige omgeving, voelt de spanning toenemen en krijgt tijdens het lezen de neiging over je schouder te kijken. Lotte voelt zich bekeken en dat gevoel wrijft af. Dit komt niet door bloedvergieten en lugubere taferelen, dit is psychologische spanning die onder je huid kruipt.
Adembenemend, schokkend, verdrietig, heftig en nog veel meer
Vanuit Lotte’s perspectief maak je alles mee tijdens haar zoektocht. Maar de brief is adembenemend, schokkend, verdrietig, heftig en nog veel meer. Op deze manier krijg je een idee hoe de oorlog in voormalig Joegoslavië zijn afdrukken achterliet op een generatie die daar niet om heeft gevraagd, maar met de rug tegen de muur werd geplaatst om te keuzes te maken tussen alleen maar slechte opties. Vrienden werden vijanden vanwege hun etnische achtergrond.
Anya Niewierra weet als geen ander hoe ze een verhaal kan brengen en de lezers meteen iets kan leren. De Camino is niet alleen beklijvend maar ook origineel en leerzaam, in meerdere opzichten. En precies die balans maakt de verhalen van deze auteur mooi en goed. Knap is de manier waarop Niewierra een beladen thema ter sprake brengt zonder oordelen. De Camino is verpletterend op meerdere vlakken en voor mij het beste boek van deze zeer getalenteerde auteur tot nu toe. Ongekend hoe zij zichzelf steeds weet te overtreffen en je tot in je ziel weet te raken met haar verhalen.
—
Eerder verschenen op Perfecte Buren
