Bekende hap zet de lezer toch weer op het verkeerde been
[Recensie] Een uit het raam gevallen vrouw, een stagiaire die wordt neergestoken en twee ruzieënde hoteleigenaren, dat zijn de ingrediënten van het zevenentachtigste (!) deel uit de serie rondom rechercheur Jurre de Cock.
Op het Amsterdamse politiebureau aan de Warmoesstraat wordt een klein feestje gevierd. Het is de laatste werkdag van stagiaire Lotty en daar mag niet zomaar aan voorbij worden gegaan. Maar De Cock is nog niet klaar met zijn speech of de wachtcommandant kondigt aan dat er een ongeluk is gebeurd waarbij een vrouw uit het raam is gevallen. Samen met zijn assistenten Vledder, Keizer en Lotty gaat De Cock op de melding af. Voor Lotty een leuke afsluiter van haar stageperiode. Op de plaats van het ongeval is het een drukte van jewelste. De Cock en zijn team hebben de grootste moeite om het toegestroomde publiek op afstand te houden zodat zij hun werk kunnen doen. Lotty doet haar uiterste best om alles in goede banen te leiden, maar kan niet voorkomen dat ze in de mensenmassa terecht komt alwaar ze iemand treft die haar niet goed gezind is.
Iedereen heeft een motief
Terwijl Lotty in het ziekenhuis ligt en vecht voor haar leven, is het aan De Cock en zijn team om te achterhalen wat er met de vrouw is gebeurd die uit het raam is gevallen. De Cock en de schaduw van de dood is alweer een fijne thriller rondom het personage De Cock. Fijn? Een thriller? Klinkt wat vreemd, maar wie bekend is met deze langlopende politiereeks waarvan het eerste deel in 1964 verscheen, weet dat een ‘De Cock-boek’ gewoon lekker wegleest. Weliswaar bevat elk verhaal dood en verderf, maar bloederige moordscènes blijven de lezer bespaard. Ook niet verkeerd. De belangrijkste vraag is altijd weer, wie heeft het gedaan, who dunnit? En ik kan je garanderen dat het zelfs voor de geoefende ‘De Cock-lezer’ altijd weer een verrassing is wie de dader is. In De Cock en de schaduw van de dood is dit niet anders. Verschillende personages passeren de revue en eigenlijk heeft iedereen wel zo zijn motief tot het plegen van een levensdelict.
Vanwege zijn jarenlange ervaring als rechercheur in hartje Amsterdam wordt De Cock vooral neergezet als een diender die nergens van opkijkt en ook nergens voor terugdeinst. Hij straalt rust uit en zijn overpeinzingen aan de toog bij cafébaas Smalle Lowietje zorgen vaak voor goede ingevingen in zijn moordonderzoeken. Maar in De Cock en de schaduw van de dood ziet de lezer ook een andere kant van De Cock. De aanslag op Lotty doet hem toch wel erg veel. Gelukkig kan hij zijn verhaal kwijt bij zijn echtgenote die thuis op hem wacht en altijd een luisterend oor biedt.
Door de korte hoofdstukken en dito zinnen leest het verhaal snel en makkelijk. Geen ingewikkelde dialogen, geen diepzinnige kwesties. Gewoon zoals een zoals een boek hoort te zijn: een spannend verhaal met hier en daar een grap en een grol om het luchtig te houden.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles.