"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De Condottiere

Vrijdag, 23 maart, 2018

Geschreven door: Georges Perec
Artikel door: Sarah Verhasselt

Geweigerd, maar nu goedgekeurd

[Recensie] Voor wie een beetje vertrouwd is met twintigste-eeuwse Franse literatuur, is Georges Perec een grote naam. In de literatuurcolleges komt hij steevast aan bod als auteur van het indrukwekkende La disparition (vertaald als ’t Manco). In deze roman slaagt hij er immers in om een verhaal te vertellen zonder één keer de letter e te gebruiken.

Zijn eersteling, De condottiere, had echter minder succes. Het boek werd eind jaren vijftig geschreven, maar werd door Gallimard geweigerd. Toch heeft het enige bekendheid verworden onder ingewijden en heeft de roman ook zijn weg naar een Nederlandstalige vertaling gevonden.

Op het eerste gezicht verbaast het niet dat de roman niet meteen geaccepteerd werd. Het verhaal over De condottiere draait namelijk een beetje rondjes om zichzelf en wie wacht op boeiende verhaalwendingen, zal op zijn honger blijven zitten.

Toch heeft De condottiere ook veel ingrediënten van een sterk boek. Het gaat over een kunstvervalser, genaamd Gaspard Winckler (een personage dat later ook in W of de jeugdherinnering zal opduiken). Jarenlang maakt hij schilderijen na van bekende Italianen, Vlamingen en Fransen, tot hij op een dag tot het besef komt dat hij zelf niemand is, behalve een nabootser. Hij kruipt steeds in de huid van dode schilders en duwt zichzelf steeds meer in de vergeetput van de geschiedenis. Hij besluit daarom om van zijn laatste vervalsing, De condottiere van Antonello da Messina, een meesterwerk te maken dat het origineel zal overtreffen. Wanneer dit uitdraait op een mislukking, doodt hij uit frustratie een van zijn opdrachtgevers.

Boekenkrant

Door een soort monologue intérieur staat de lezer nauw in contact met de Gaspard. Zijn bezetenheid over De condottiere wordt hierdoor uitstekend in de verf gezet. De stijl van Perec is doordringend, bijna psychedelisch, repetitief, maar af en toe ook zeer raak en helder als het over schilderkunst gaat. Dit is een typisch boek waarin de stijl het duidelijk wint van de inhoud. Dit boek is een perfecte kennismaking met een Franse grootmeester van de twintigste eeuw, in de wetenschap dat het beste nog moet komen.

Eerder verschenen op Cutting Edge

Boeken van deze Auteur:

De wedergekeerden

De aanslag in Sarajevo

Een man die slaapt

De machine

De Condottiere