Het leven van de naamgenoot van onze huidige prinses!
[Recensie] Een toneelleesboek om mee weg te dromen. Dat is eigenlijk wat De droom van Amalia teweeg brengt. Arend van Dam heeft hier een fijn leesbaar geschiedenisboek van gemaakt dat een stuk toegankelijker is dan andere historische kinderboeken die ik ken! Doordat Arend van Dam, samen met de tekeningen van Marijke Klompmaker, ervoor gekozen heeft om een toneelleesboek te schrijven, lukt het hen om een hele duidelijke historische sfeer te scheppen.
De droom van Amalia verteld over Amalia van Solms, een meisje dat door geluk, strategie en ware liefde een plek weet te bemachtigen aan de zijde van Frederik Henrik van Oranje-Nassau. Het verhaal begint bij de geboorte van Amalia en neemt de lezer mee door allerlei belangrijke levensfasen van Amalia. Van haar eerste stapjes, tot haar verhuizingen van hof tot hof en uiteindelijk naar haar rol als echte Prinses van Oranje. Haar droom komt uit! Ondertussen maakt de lezer kennis met allerlei historische figuren die ieder een eigen karakter en denkwijze hebben.
Elk hoofdstuk begint met plaats, datum en een hele beeldende omschrijving van de plek waar dit deel van het verhaal zich afspeelt. Dit neemt de lezer mee door alle details van de 17e eeuw en is voor een lezer die niet veel van geschiedenis weet een welkome bron van informatie.
“Ergens aan de rand van Den Bosch, 17 september 1629. Een zonnige middag: Door een haag van nieuwsgierige mensen rijden de koetsen van prinses Amalia en van Winterkoningin Elizabeth naar een kleine heuvel aan de rand van Den Bosch, vlakbij het dorp Vught.”
Amalia blikt in dit verhaal vaak terug naar haar kindertijd, hierdoor kunnen de kinderen die dit boek lezen zich heel erg herkennen. Daarnaast had ik verwacht dat ik bij een toneelleesboek korte compacte zinnen zou lezen die uiteindelijk niet veel bijdragen aan de rijke taalontwikkeling van kinderen. Gelukkig is deze verwachting alles behalve uitgekomen. Het boek gebruikt onze huidige Nederlandse taal, samen met verrassende laatmiddeleeuwse woorden zoals bijvoorbeeld het oude beroep “min” (zoek maar op wat dat is!).
Zoals vaker bij historische kinderboeken zijn de illustraties geïnspireerd op echte schilderijen en stijlen, het lijkt erop dat Marijke Klompmaker bij haar tekeningen voor De droom van Amalia zich heeft laten inspireren door de schilderijen van oude meesters. Haar tekeningen zijn een prachtige toevoeging aan dit boek!
De vormgeving is goed, de inhoud is diep en leest heel fijn door het ’toneellezen’, maar door de grote sprongen in de tijd waar de schrijver voor heeft gekozen, kan het wel zo zijn dat je de draad hier en daar kwijtraakt. Gelukkig prik je daar snel doorheen als je even terugleest. Eigenlijk is dit het enige minpunt aan het boek, natuurlijk kan het ook zo zijn dat het “toneellezen” jou niet ligt, voor mij was het gelukkig een mooie verassing om te zien hoe duidelijk Arend van Dam in De droom van Amalia de geschiedenis beschrijft!
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles.
