"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De fantastische vliegwedstrijd

Zaterdag, 16 mei, 2020

Geschreven door: Tjibbe Veldkamp, Sebastiaan Doninck
Artikel door: Jaap Friso

Op een snavellengte afstand

[Recensie] Hebben de nachtdieren zich weer verslapen misschien? Dan zou team uil te laat zijn voor de vliegwedstrijd voor vogels. Team Havik en Team Flamingo doen mee, net als Team Struisvogel-Pinguïn en Team Specht. Met een zeppelin, luchtballon of propellorvliegtuigje. Het ene team doet mee met een nog waanzinniger gebouwde constructie dan de ander.

Allemaal verzonnen door de Vlaamse illustrator Sebastiaan Van Doninck die graag in groot formaat werkt en alles uit de kast trekt. Het is een drukte van belang en er is nauwelijks genoeg plek voor al die voertuigen. Dan breekt er nog noodweer los ook. De meeste teams moeten afhaken door pech of ander gemak. En wie er wint? Dat had je aan het begin van deze recensie al kunnen raden.

Een eenvoudig verhaal dat is opgeschreven als een sportverslag. ‘Wat een sensatie zo vroeg in de race’ en de een verslaat de ander met ‘een snavellengte afstand’. Wie het op die manier voorleest kan de spanning opvoeren, op sommige gedeeltes is voor het gemak de nadruk gelegd. ‘De roze vogels stijgen niet op!’, staat er in vette rode letters. Veldkamp probeert hier en daar de kenmerken van vogels in de tekst (waarom trouwens dat lelijke lettertype?) te verwerken zoals dat een team een goed broedseizoen achter de rug heeft. De tekst was sterker geworden als hij daar nog meer de nadruk op had gelegd. Nu is het vooral een sportwedstrijd tussen verschillende teams, die last hebben van elkaar en de omstandigheden. Er worden ballonnen lek geprikt en er raast een sneeuwstorm voorbij.

Er staat geen maat op de de uitbundigheid van de groteske prenten, vol knutselwerk en competitie. Van Doninck houdt van de grote lijnen en opvallende constructies maar is ook goed op zijn plek in de kleine ruimte. Veel details vallen pas op bij een volgende lezing, bijvoorbeeld de blije toeschouwers en de jury op de achtergrond.

Boekenkrant

Een opvallend prentenboek in opzet maar niet helemaal geslaagd in mijn ogen. Daarvoor komt het te weinig tot leven. Er worden geen dieren uitgelicht die een verhaal of gezicht krijgen. Het is een wedstrijd die weer voorbij gaat en ondanks het opgewonden verslag is er weinig echte emotie. Groot en veel en druk, maar niet echt raak.

Voor het eerst verschenen op Jaapleest