Magische krachten
[Recensie] Ophelia woont met haar familie op de ark Anima. Naast de magische krachten die op deze ark zelf al heersen, bevat Ophelia zelf ook magische krachten. Ze kan door een voorwerp aan te raken de geschiedenis ervan lezen en ze kan op wonderbaarlijke wijze door spiegels reizen. Als Ophelia wordt uitgehuwelijkt aan Thorn een invloedrijke maar teruggetrokken man van een andere clan, moet ze noodgedwongen haar familie verlaten en met hem mee te reizen naar een andere ark. De Pool, waar het extreem koud is en niets is wat het lijkt. Geleidelijk aan ontdekt Ophelia steeds meer geheimen en intriges waar in het begin geen touw aan vast te knopen is. Maar terwijl ze kijkt en luistert ontdekt ze dat het politieke spel waarin ze beland is grote gevolgen zal hebben, niet alleen voor de ark Pool, maar ook voor haar eigen leven en de ark waar haar familie nog woont: Anima
Het avontuur van Ophelia start al snel. Het duurt niet lang of er wordt bekend gemaakt dat ze wordt uitgehuwelijkt. Maar voor het zover is, neemt de auteur even de tijd om de wereld in beeld te brengen. De magische krachten die overal lijken te bestaan zijn wonderbaarlijk en bijzonder. Aan de ene kant vergt het een bepaald soort toewijding van de lezer om zich ineens in zo een ander soort wereld met andere regels te begeven, maar de auteur weet hoe ze langzaamaan die wereld toch eigen kan maken, ook voor de lezer. Voor dat Ophelia op reis gaat, zijn de basisbeginselen bekend en is het alleen nog wachten op het avontuur.
Zodra Ophelia haar thuis en haar ark verlaat, verandert er ineens heel veel. Er blijven veel vragen onbeantwoord en het is niet helemaal duidelijk waarom Ophelia juist aan Thorn uitgehuwelijkt werd. Deze informatie blijft ook lange tijd onduidelijk en het duurt een poos voordat er wat meer antwoorden gegeven worden. Aan de ene kant maakt dit het verhaal mysterieus, maar aan de andere kant wordt het verhaal er ook wel iet wat langdradig door. Er gebeurt hier en daar wel het een en ander, maar het blijft voornamelijk rondom Ophelia hangen en wat er allemaal precies gaande is, wordt voor haar verzwegen, net als voor de lezer. Desondanks is de opbouw en uitwerking van de wereld heel erg mooi beschreven. Hiermee heeft de auteur echt een prachtige nieuwe wereld gecreëerd waarin veel lezers zich zullen verliezen. Ophelia is een interessant en lief personage dat niet zomaar over zich heen laat lopen. Ondanks dat ze zwijgzaam en rustig is, is ze pienter genoeg om voor zichzelf op te komen als het nodig is. Maar dat kan ze soms niet alleen. Het is lastig om bondgenoten te vinden op een plek waar veel mensen weinig met je te maken willen hebben. En dat is ook waar Ophelia tegenaan loopt en zich in moet ontwikkelen.
De schrijfstijl is ook wat aan de aparte kant. Het taalgebruik is niet zozeer moeilijk of hoog gegrepen, maar de uitwerking ervan is wat langdradig en vergt wel enige toewijding. Er worden veel gedachtes verwerkt en minder dialogen. Er wordt ook veel aandacht besteed aan de omgeving, maar weer minder aan de andere personages. Gelukkig verandert dit na ongeveer de helft wel. Er komen meer personages in beeld, de dialogen nemen toe waardoor het tempo in het verhaal ook weer wat toeneemt. Als eenmaal duidelijk is waar het verhaal ongeveer naartoe werkt, begint de schrijfstijl ook te wennen. Het blijkt dat het verhaal niet zozeer gericht is op het avontuurlijke van het ontdekken van een nieuwe wereld, maar meer op de politieke intriges als gevolg van een uithuwelijking.
Een wonderbaarlijk en interessant eerste deel van een nieuwe serie dat wel enige toewijding van lezers vraagt om meegevoerd te kunnen worden in het verhaal.
—
Voor het eerst verschenen op Mywingedbooks
