Aangrijpend verhaal een Auschwitz overlevende
[Recensie] Thomas Geve was slechts 15 jaar jong toen hij in Auschwitz terecht kwam. Hij heeft hier twee jaar gezeten, waar hij de meest barbaarse wreedheden kreeg te zien. Ondanks al het vreselijks wat hij zag, had Thomas een doel voor ogen. Dat wat hij hier zag, wilde hij als overlever met de rest van de wereld delen. Hier begon hij mee door tekeningen te maken van wat hij in Auschwitz heeft moeten meemaken. Aan de hand van deze tekeningen heeft Thomas uiteindelijk een boek geschreven.
De jongen die Auschwitz tekende is een aangrijpend verhaal over zijn tijd in Auschwitz, Gross-Rosen, Buchenwald en de dodenmars, met zijn eigen gemaakte tekeningen. Thomas Geve gaf zijn verhaal al uit in 1958, maar kreeg er toen geen groot publiek voor. Nu, ruim 75 jaar na de gebeurtenissen, verteld Thomas zijn verhaal opnieuw. Op dat we het nooit vergeten.
Thomas Geve (1929) was ingenieur. Als kind woonde hij in Stettin, samen met zijn moeder verhuisde hij naar Berlijn, waar hij enkele maanden als doodgraver werkte. Hij maakte in totaal 79 tekeningen van zijn tijd in de kampen en de dodenmars.
We kennen inmiddels al via veel boeken de gebeurtenissen die zich in tijdens de Tweede Wereldoorlog onder andere in Auschwitz hebben afgespeeld. Toch blijft erover lezen enorm indrukwekkend en aangrijpend! In dit geval vond ik het weer op een ‘andere manier’ aangrijpend doordat de tekeningen van Thomas Geve zijn verweven in het verhaal.
De tekeningen van Thomas Geve zijn kwalitatief niet de beste tekeningen. Ze komen over alsof ze wat haastig zijn gemaakt. Dit maakt het echter voor mij juist weer rauwer. Ondanks dat de beelden niet door een ware kunstenaar zijn gemaakt, beelden ze wel enorm goed uit wat er is gebeurd en hoe zaken er aan toe gingen. Thomas Geve heeft er niet alleen aan gedacht om nare gebeurtenissen vast te leggen, maar hij heeft ook van de routine werkzaamheden, zoals het desinfecteren, uitgebeeld. Naast dat we door de verhalen al een beeld hebben hoe het er in Auschwitz aan toe ging, geven deze tekeningen het nog meer leven maakt het dus daarom nog aangrijpender.
De tekeningen zijn op een mooie manier verweven in het verhaal. Je krijgt van Thomas te lezen hoe en waar hij als kind leefde en wat voor hem toen normaal was. Vanaf dat punt wordt je meegenomen in zijn verhaal, hoe het eigenlijk alleen maar meer bergafwaarts ging. Dit verhaal is geschreven via een duidelijke tijdlijn. Daar in worden dus op de juiste plek, de juiste tekeningen geplaatst. Het is daarom echt een toevoeging aan het verhaal en een verduidelijking van de gebeurtenissen die er hebben plaatsgevonden.
De schrijfstijl van Thomas Geve is verder niet bijzonder, maar dat hoeft ook niet. Er worden geen moeilijke woorden gebruikt en het is goed te volgen waar het verhaal over gaat. Meer is bij dit verhaal ook niet nodig. Het is rauw, het is heel persoonlijk en daarmee een verhaal die je niet snel zal vergeten.
Dit boek is zeker aan te raden aan iedereen die geïnteresseerd is in de gebeurtenissen tijdens de oorlog en de holocaust. Het is ook voor jongvolwassenen goed te volgen en denk ik belangrijk om te lezen, zodat ook deze generatie niet vergeet wat van schrikbarende zaken er hebben plaatsgevonden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
—
Ook verschenen op Meer boeken blog
