"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De kooi

Dinsdag, 16 februari, 2021

Geschreven door: Marcel van de Ven
Artikel door: Evert van der Veen

Undercoveragent

[Recensie] Dit boek roept bij mij onwillekeurig associaties op met de tv serie Flikken Maastricht al weet ik niet of de auteur daar blij mee zal zijn en zich daar enigszins in herkent. Best mogelijk dat deze doorgewinterde politieagent de tv serie onrealistisch en hier en daar ronduit fantastisch lees onwerkelijk vindt. De spanning en actie die in deze serie aanwezig zijn, zitten ook in dit boek al is er tegelijk een levensgroot verschil. Flikken Maastricht moet het in de verhaallijn vaak moet hebben van spannende achtervolgingen, wilde schietpartijen en acties die uiteindelijk voor de agenten nog net goed aflopen en daarom ook vaak net iets te ‘gemaakt’ zijn.

Dit boek De kooi kent meer een onderkoelde spanning omdat de zorgvuldig voorbereide operaties in het diepste geheim plaatsvinden, vaak in het donker. Dat er dan ook wel eens dingen anders lopen dan voorzien, ondanks alle beschikbare en vakkundige voorkennis, is nu eenmaal eigen aan het leven. Maar de operaties vinden uiterst doordacht en behoedzaam plaats want daar hangt het leven van de agenten vanaf.

Marcel van de Ven is een voormalig undercoveragent die in dit boek terugblikt op “het best bewaarde geheim van de Nederlandse politie” zoals de ondertitel luidt. De Kooi is de naam van de basis van de geheime eenheid die door de politie te hulp wordt geroepen bij de zwaarste en dus ook gevaarlijkste vormen van criminaliteit.

Na een zeer zware selectie wordt Marcel toegelaten tot de opleiding en wanneer hij die succesvol heeft afgerond, behoort hij tot het Korps Landelijke Politiediensten Dienst Specialistische Recherche Toepassingen Unit Specialistische Operaties Tacties Team. Zelfs de afkorting is nog een indrukwekkende mond vol: KLPD DSRT USO TT.

Boekenkrant

“Afluisterapparatuur, vuurwapens, moordenaars, mensensmokkelaars, drugshandelaren: soms vraag ik me af in wat voor vreemde wereld ik ineens ben beland” vraagt Marcel zich af, (p.51). Uiteraard vraagt dit werk om stalen zenuwen en strikte geheimhouding.

Voor zover dat mogelijk biedt dit boek De kooi een fraai inkijkje in wat deze bijzondere groep politiemensen zoal tegenkomen. Een bedrijf dat XTC produceert en verhandelt, terreurdreiging, een groep die wordt opgeleid voor de PKK, de Koerdische terreurbeweging, afpersing binnen de omroepwereld, een roofoverval op Schiphol met 200 kilo diamanten als buit, een zoon van een advocatenechtpaar die een zedendelict pleegde. Dikwijls bestaat het werk uit het plaatsen van afluisterapparatuur in de auto of woning van de crimineel. Hierbij komt het aan op teamwork, onderlinge communicatie, snel en secuur werken, en vervolgens onopvallend verdwijnen. Soms voert hun werk naar het buitenland: Brazilië of de Caribische eilanden.

Onder het hoofdstuk Verkeerde tijd, verkeerde plaats noemt Marcel voorbeelden van mensen die onbedoeld het slachtoffer van criminaliteit worden zoals bij de Posbankmoord. Marcel concludeert: “In de afgelopen anderhalf tot twee jaar is mijn werk mijn bestaan gaan beheersen”, (p.97). Wanneer het werk hem teveel wordt, zet hij er een punt achter maar het laatste hoofdstuk heet niet voor niets “Trots”. Dit werk is “een jongensboek” en zo leest het ook.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles