De liefde van een baasje voor zijn hond
[Recensie] Het verhaal van Kaya. Als lezer volg je het leven van een bijzonder Tibetaantje. Een hondenras wat voor mij voorheen onbekend was.
Vóór het lezen van dit boek had ik nog nooit een verhaal gelezen vanuit het perspectief van een hond, maar voor alles is een eerste keer. En wat ben ik blij dat mijn eerste ervaring hiermee, dit bijzondere boek is.
In het begin moest ik wel even wennen aan de schrijfstijl. De woordkeuzes passen niet passen bij een (jonge) hond en daar moest ik even doorheen. Toen ik eenmaal gewend was aan de schrijfstijl van Charles van Beek kon ik er enorm van genieten. Het verhaal heeft een logisch verloop, namelijk het verloop van Kaya’s leven.
Het boek begint met Kaya als puppy. Je leest over haar eerste ervaringen met herkenbare dagelijkse dingen zoals een hondenmand, de dierenarts en kerstbomen. Kaya is een bijzonder sarcastisch hondje en dit is te merken aan haar gedrag. Ik heb vaak hardop gelachen bij het lezen van haar avonturen.
Zelf heb ik geen hond, maar het was makkelijk om je in te leven omdat de gebeurtenissen heel realistisch beschreven worden. Je weet precies wat Kaya ziet en hoort.
Naarmate het boek vordert wordt Kaya steeds ouder. Hier horen ook bepaalde ongemakken bij en als lezer weet je ook waar het boek naar toe werkt. Het einde is vrij snel en kort beschreven.
Het bijzondere van dit boek is de liefde die er doorheen schemert. Je voelt wat Charles van Beek voelde en hoeveel liefde hij had voor Kaya. Ook als je niet van honden houdt, raad ik je dit boek aan want het is een boek om van te genieten.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
