De islam had eeuwenlang een losse seksuele moraal
[Recensie] Hoezeer ze elkaar ook bestrijden, over één ding zijn de extremistische IS-strijders en de fanatiekste ‘islamcritici’ het doorgaans eens: de islam heeft een homovijandig karakter. Hoe anders was dat een eeuw geleden, toen we de islam in het Westen nog als een vrije religie beschouwden.
“Men zag de islam als een decadente, verweekte, en op seksueel gebied juist al te toegeeflijke godsdienst die onmatig seksueel genot met steeds wisselende partners van beiderlei kunne tolereerde of zelfs aanmoedigde”, schrijft de aan de Universiteit van Amsterdam verbonden filosoof Michiel Leezenberg in De minaret van Bagdad, Seks en politiek in de islam.
Uit tal van voorbeelden uit de islamitische literatuur die hij in zijn vlot geschreven boek behandelt, blijkt dat ook moslims tot niet eens zo heel lang geleden behoorlijk ontspannen omgingen met homo’s, lesbiennes en seks in het algemeen.
Islamitische auteurs schreven eeuwenlang sekshandleidingen waarin taboes nauwelijks leken te bestaan. Buitenechtelijke seks, seks met een partner van hetzelfde geslacht, prostitutie, abortus en zelfs seks met dieren waren allemaal onderwerp van discussie zonder dat er zware morele oordelen aan werden gekoppeld. De in 1505 overleden al-Suyûtî, één van de belangrijkste schriftgeleerden uit de islamitische geschiedenis, was niet alleen de auteur van de meest gebruikte uitleg van Koranteksten maar ook van een flink aantal werken over liefde en seksualiteit, waaronder een geschrift over allerlei seksuele standjes. “Klassiek-islamitische bronnen over seks beantwoorden in het geheel niet aan de vooroordelen die we vandaag de dag over de islam hebben”, concludeert Leezenberg.
Onder invloed van het kolonialisme en het nationalisme is de islamitische wereld sterk veranderd. Niet alleen in politieke en economische zin, maar ook qua opvattingen over seks. De huidige strenge moraal in de islam is dan ook vooral een modern verschijnsel, betoogt Leezenberg op overtuigende wijze. Hij laat tegelijkertijd zien dat ‘de’ islam niet bestaat. En dat is een boodschap die niet vaak genoeg kan worden herhaald.
—
Eerder verschenen in Wordt vervolgd
