Poirot en moord in Londen
[Recensie] De detectives van Agatha Christie werden door miljoenen mensen over de hele wereld gelezen. Helaas overleed zij in 1976, maar haar personage Hercule Poirot is onlangs weer tot leven gebracht. Auteur Sophie Hannah heeft namelijk een boek geschreven met niemand minder dan Hercule Poirot in de hoofdrol: De monogram moorden.
Als één van de deelnemers aan de Hebban Leesclub mocht ik samen met veertien andere deelnemers dit boek lezen. De discussie kan je teruglezen op het forum van Hebban.
De monogram moorden
1929 – Poirots rustige avondmaal in een Londens etablissement wordt verstoord als een opgejaagde, jonge vrouw hem toevertrouwt dat iemand op het punt staat haar te vermoorden. Ze is doodsbang,maar zegt dat het recht zal zegevieren als ze dood is, en ze smeekt Poirot geen onderzoek te verrichten in het geval van haar dood.
Later die nacht worden drie mensen dood aangetroffen in een fancy, Londens hotel. De moordenaar heeft drie sinistere aanwijzingen achtergelaten: een manchetknoop met monogram in de mond van elk slachtoffer.
Al snel is Hercule Poirot verwikkeld in de zaak en terwijl hij alles op alles zet om de bizarre stukjes van de puzzel in elkaar te zetten, maakt de moordenaar zich op om weer toe te slaan…
Langdradig en weinig actie. Typisch een ‘Agatha Christie’?
Hercule Poirot is het meest irritante personage dat ik ooit ben tegengekomen in een boek. Betweterig, eigenzinnig en langdradig. Samen met politieagent Catchpool gaat hij op zoek naar de moordenaar. Hij biedt zijn hulp niet aan, maar dringt zichzelf op. Catchpool daarentegen is erg onzeker, haast onderdanig, en neemt de hulp van deze ervaren inspecteur maar wat graag aan.
Het motief van de moordenaar is voor iedereen een compleet mysterie. Waarom deze drie slachtoffers die op het eerste gezicht niets gemeen hebben? Al snel zitten Catchpool en Poirot op de goede weg om dit mysterie te ontrafelen. Maar hoe snel zij ook zijn, de vaart zit er in het boek maar niet in. Gelukkig is het boek niet helemaal vanuit het perspectief van Poirot geschreven, maar wordt aangenaam afgewisseld door Catchpool anders was ik tijdens het lezen in slaap gesukkeld.
Ja, het verhaal is goed, het plot is verrassend en zit vernuftig in elkaar. Maar wat duurt het ontzettend lang om daar te komen. Er is weinig actie en spanning, maar misschien past dat bij uitstek bij een ‘Agatha Christie’. De laatste bladzijdes heb ik zuchtend gelezen, want Poirot die een pleidooi houdt of iets uit de doeken doet is erg slaapverwekkend.
Nee, doe mij dan maar een goede thriller met veel spanning en een beetje actie. Zonder Poirot graag!
—
Eerder verschenen op Boekenz
