"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De moord op Arno Linter

Zaterdag, 22 mei, 2021

Geschreven door: Toni Coppers
Artikel door: Jacqueline Stil

Weer een loeispannende whodunnit van onze zuiderburen

[Recensie] Toni Coppers is een Vlaming en schreef al achttien psychologische thrillers over de rechercheur Liese Meerhout, en ook twee over Alex Berger, een privédetective. Het boek De moord op Arno Linter speelt zich af in Antwerpen. In de eerste paar hoofdstukken wordt een veelheid aan personages geïntroduceerd, maar wel op een goede manier.  Ze worden met naam en toenaam genoemd en hun functie wordt uitgelegd. 

Het rechercheursteam van Liese wordt geconfronteerd met een aantal moorden. De eerste is die op Arno Linter. Hij is de titeldrager van dit boek, maar het blijft niet bij hem alleen.  Liese is het niet eens met de uitkomsten van het onderzoek van haar collega’s. Zij denken dat hij vermoord is door een tiener met agressie problemen, maar Liese gelooft daar niets van. Als er bewijsmateriaal is verdwenen, krijgt ze een vermaning aan haar broek. Ze houdt echter niet op met het zoeken. 

Bewijsmateriaal, antecedentenonderzoek en obductie

Er volgen andere moorden. Er wordt een stelletje gevonden in een bos dat een rol speelt in ook andere moorden. Zo ontvouwt zich een echte whodunnit. Lieses team is druk met het onderzoeken van bewijsmateriaal, antecedentenonderzoek en obductie. Ook de pers heeft er lucht van gekregen. Liese moet een aantal persconferenties geven, maar ze mag niet te veel uit de school klappen. 

Kookboeken Nieuws

Op sommige van de lijken laat de moordenaar een papier achter met een boodschap in codetaal, die wordt ontcijferd. Liese wordt erin uitgedaagd. Er staat bijvoorbeeld in: “Je krijgt mij niet te pakken, ik ben een schaduw”. Lieses team ontdekt ook dat de moordenaar een copycat is die eerder begane moorden nadoet. Naar aanleiding van één van de boodschappen het team bij een bepaalde plek, maar ondanks de gedetailleerde beschrijving lopen ze de moordenaar mis.

Achtenveertig uur beeldmateriaal

Het volgende citaat geeft iets weer van de sfeer van het boek:

“Er schoot haar iets te binnen.  ‘O ja, nog iets. Camera’s.  Hoeveel en waar?’ Laurent had het al uitgevogeld.  ‘Twee die interessant kunnen zijn voor ons. Een aan de gevel van een ING-kantoor op de hoek van de Korte Lozanastraat en de Markgravelei, zeg maar de noordoostkant van het park, en een in de buurt van het Olympisch zwembad Wezenberg, dus aan de zuidkant van het park.

‘Vraag de beelden op, wil je? Neem zaterdag en zondag.’ Ze keek rond. ‘Collega’s?’ Toen het even stil was, zei ze: ‘Ik zoek een vrijwilliger om achtenveertig uur beeldmateriaal te bekijken.  Iemand?’ ‘Sieben is daar heel goed in, zei inspecteur Devenyn. ‘Waar he, Sieben? Hij heeft er het geduld voor’.

Inspecteur Tack glimlachte.  
‘Ik denk dat dit betekent dat ik de vrijwilliger ben, commissaris.’ 
‘Ik help hem tussendoor wel’, zei Devenyn.”

Als lezer gaan mijn verdenkingen steeds naar andere personages. Wanneer de moordenaar bekend wordt, is dat toch nog verrassend. Het is een loeispannend boek dat je vasthoudt en het benadrukt maar weer de dwaasheid van een moord, maar ook de dwaasheid van de rechercheur.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles 

Boeken van deze Auteur: