Over het boek dat Harper Lee nooit schreef
[Recensie] Bij het schrijven van deze recensie bekruipt me het gevoel wat Casey Cep ook gehad moet hebben. Schrijven over een boek van een schrijfster die zich allereerst baseert op het verhaal van een andere schrijfster, of beter gezegd het verslag van die schrijfster (Harper Lee). Dat klinkt saai. Maar ik help u graag uit die illusie. Het boek is verre van saai.
Terug naar Alabama, jaren ‘70
Gelijk al in het begin van het boek word je als lezer meegenomen, beter gezegd terug gezogen naar de broeierige jaren ‘70 in Alabama, VS. Thema’s als rassenscheiding en discriminatie worden op indringende wijze beschreven door de auteur. De onmacht spat soms letterlijk van de pagina’s af. Als lezer word je verschillende keren op ongemakkelijke wijze geconfronteerd met justitieel onrecht.
Aan schizofrenie grenzende houding
De aan schizofrenie grenzende houding van de advocaat wordt op pakkende wijze beschreven, en laat de lezer soms na een hoofdstuk in verbazing achter. Het wordt naarmate het boek vordert steeds moeilijker als lezer om een moreel oordeel te vellen. Dit geeft het boek een bepaalde spanning, omdat je soms gedwongen wordt over de juistheid van dingen na te denken.
Aansporen tot actief nadenken
De auteur kiest bewust voor de totaal verschillende invalshoeken, en eigenlijk hoort er naast de indeling moordenaar, advocaat en schrijver, nog een onderdeel te zijn: de lezer zelf. Die wordt aangespoord om actief te denken. Luie lezers worden op een dwaalspoor gezet.
Credits voor onderzoekswerk
De auteur is open over haar bronmateriaal en inspiratie. Ze legt duidelijk verantwoording af van de door haar gevolgde schrijfwijze en reconstructie, en is ook openlijk schatplichtig aan het werk van Harper Lee. Deze wordt ook op een correcte manier geportretteerd, en krijgt ook alle credits voor haar onderzoekswerk. Wel is een groot gedeelte van het boek ook als een biografie van Lee opgesteld, het verhaal wordt mooi uitgewerkt, maar lijkt hierdoor wat kort.
Literaire ambities
Het lukt Casey Cep om van een in potentie saai rechtbankverslag een zeer lezenswaardig true crime-verhaal te maken. Ze schrijft makkelijk leesbaar. Wie echt goed leest, ontdekt zelfs een verhaal met literaire ambities.
Niets is zwart of wit
Zeer informatief geschreven, en tegelijkertijd laat het de lezer achter met een gevoel van verbazing. Niet alles is zwart of wit, in dit geval donker en blank, maar grijstinten overheersen uiteindelijk. Aanrader!
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
