Het mysterie draait natuurlijk om het schilderij.
[Recensie] Romans met een mysterie-element erin? Ik hou ervan – het zal mijn voorliefde voor thrillers zijn. In De muze van Jessie Burton draait alles om kunst en, niet geheel verrassend, om muzes, om de inspiratie achter de schilderijen in de ene verhaallijn en het schrijven in de andere.
Odelle wil schrijfster worden, maar durft zichzelf in het Londen van de jaren zestig niet echt bloot te stellen. Ze is namelijk van Trinidad én ze is een vrouw, waardoor ze zich niet op haar plaats voelt. Uiteindelijk komt ze te werken in kunstgalerij Skelton, waar ze de excentrieke Marjorie Quick ontmoet. En al snel ontketent zich een reeks gebeurtenissen waarbij een schilderij van Isaac Robles centraal staat – een van de personages in de andere tijdlijn. Hij is een hulp van de familie Schloss, en dochter Olive laat al snel haar oog op hem vallen.
Het mysterie draait natuurlijk om het schilderij. Een beetje doorgewinterde thrillerlezer heeft al vrij snel wel een aantal elementen in het verhaal door, maar dat maakt het leesplezier er niet minder door. Burton weet de relaties tussen de personages goed neer te zetten. Ze hebben allemaal zo hun gebreken en tegelijk zijn de meeste van hun drijfveren logisch, waardoor je je achter veel beslissingen best kunt vinden, hoe drastisch ze soms ook zijn. Tegelijk wil je soms naar het boek schreeuwen omdat je kunt zien waar sommige beslissingen ze gaat brengen: ‘Doe het niet!’.
Een ander sterk punt: de moeite die vrouwen moesten doen om gehoord te worden binnen de kunstwereld. Vooral Olives verhaal vond ik schrijnend. Haar vader is een kunsthandelaar, maar kijkt dusdanig op de creativiteit van vrouwen neer dat hij enkel mannen serieus neemt. Dat zijn dochter door zijn houding niet naar een kunstopleiding kan en er zelfs niet over vertelt, is pijnlijk.
Persoonlijk vond ik het mysterieuze aspect het aantrekkelijkst en zorgde dat er ook het meeste voor dat ik de pagina’s bleef omslaan. Je wilt toch weten of je gelijk hebt in je vermoedens en hoe de antwoorden boven tafel worden gehaald. Het moet echter gezegd worden: soms leek het ritme vrij traag, maar de schrijfstijl was mooi, en het geheel kon me zeker bekoren.
—
Eerder verschenen op Readealicious
