Vluchten naar en van Afrika
[Recensie] Geert van der Kolk heeft meerdere romans en verhalenbundels op zijn naam staan en waagt zich nu aan Afrika. Hoofdpersoon in De oogst is voorbij is Andries Jordaan, een wat sneue man die zijn huwelijk ontvlucht door de coördinatie van een ontwikkelingsproject in Oost-Afrika, waarschijnlijk Kenia, over te nemen. Het project is een puinhoop en hij wordt flink tegengewerkt bij zijn pogingen er nog iets van te maken. Er komt een Britse arts die een kliniek wil openen; het blijkt om een vrouw te gaan en voordat de lezer het zich goed en wel beseft, liggen ze al samen in bed.
Er zijn maar weinig schrijvers die het lukt een seksscene goed op papier te krijgen en Van der Kolk had er ook beter aan gedaan dit achterwege te laten, met zinnen als “Ze grabbelde onder de lakens tot ze haar hand vol had”. Even snel als de liefde ontbrandt, ontstaan er problemen: de arts, die Pippa heet, heeft er moeite mee dat Andries getrouwd is en dit is niet het enige cliché dat Van der Kolk hanteert: bij een ontmoeting is het herhaaldelijk: “Mister Jordaan I presume?”, de eerste woorden van een Zuid-Afrikaan zijn: “Vertrouw nooit geen swartman nie” en Pippa is mooi als ze kwaad is. Opmerkelijk is de fonetische spelling: Boeroendi, Mzoengoe, Kikoejoe. Waarom hiervoor gekozen is, is onduidelijk en het is storend.
Het loopt slecht af met Andries. Pippa gaat weg, bang dat hij haar uiteindelijk net zo respectloos zal behandelen als zijn vrouw en Andries maakt meteen een andere vrouw zwanger en gaat aan de drank. Zijn uiteindelijke vlucht is mooi beschreven maar al met al is dit boek, als resultaat van zes maanden door Oost-Afrika zwerven met een beurs van het Letterenfonds, te mager.
—
Eerder verschenen op Afrikanieuws
