Historische thriller speurt vooral naar de ware ik
[Recensie] De schaker en het meisje is een klassieke ‘whodunnit’, maar dan net even anders. Een meisje, Maria, verdwijnt zonder een spoor achter te laten. Leo Stanhope weet zeker dat haar iets overkomen is, ze is zijn vriendin en zou hem nooit zomaar laten zitten.
Het is het einde van de negentiende eeuw, victoriaans Londen. Het is streng verboden voor vrouwen om mannenkleren te dragen. Leo is een man en draagt dus mannenkleren, helaas zit hij gevangen in een vrouwenlichaam en dus is hij strafbaar. Het dragen van vrouwenkleren is voor hem echter een groter probleem, net als niet gezien worden als wie je bent. Niet mogen en kunnen doen wat je wilt en je schamen voor hoe anderen je zien.
Niemand de waarheid vertellen
Problemen die zijn dagelijkse leven uitermate lastig maken: altijd op je hoede zijn om ontdekking te voorkomen. Je nooit uit kunnen kleden in bijzijn van anderen. Niemand de waarheid over jezelf kunnen vertellen. Verstoten worden door je eigen familie.
Dit boek gaat niet over transgenders en hoe het is om er een te zijn. De hoofdpersoon zouden we nu zo noemen en dat maakt zijn leven behoorlijk lastig. Maar een nog groter probleem heeft hij als zijn geliefde, Maria, met ingeslagen schedel wordt gevonden. Vermoord, en hij, Leo, is de verdachte. Om de dader te vinden en zijn eigen onschuld te bewijzen gaat hij op zoek naar wat er gebeurd is.
In zijn zoektocht hoort hij steeds andere verhalen over haar. Wie is ze echt? Hield ze wel van hem zoals hij dacht dat ze deed? Of hield ze iedereen, ook hem, voor de gek? Zoals hijzelf ook iedereen voor de gek houdt. Uit noodzaak om te kunnen overleven. Maar is het wel zo dat je mensen voor de gek houdt als je juist jezelf bent? Wie bepaalt wie jij bent, wat echt is en wat niet?
—
Voor het eerst gepubliceerd op Haasblog
