"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De schommel

Dinsdag, 24 mei, 2022

Geschreven door: Pauline van der Lans
Artikel door: Hanneke van de Water

Ontroerende, heftige en liefdevolle verhalen

[Recensie] In november 2005 werd activist Louis Sévèke vermoord. Kort na deze moord, die nogal wat ophef veroorzaakte, ontstonden er een aantal toevallige ontmoetingen. Zeven om precies te zijn. Deze zeven personen, allen vrouwen, deelden hun persoonlijke verhalen met elkaar. Verhalen waarin het verwoestende bombardement van 22 februari 1944 op de binnenstad van Nijmegen en de Piersonrellen in de jaren tachtig een belangrijke rol spelen. De meest recente Nijmeegse ‘aardschok’; de moord op Sévèke, was aanleiding voor de diverse verhalen.

“Lilian maakte een bocht naar rechts en daarna ging alles in een waas aan haar voorbij. De adrenaline spoot door haar lichaam, haar hart dreunde uit haar borstkas en al haar handelingen gingen als vanzelf.”

Deze ontroerende, heftige en liefdevolle verhalen worden fraai aan het papier toevertrouwd door Pauline van der Lans. Zij doet dat op een wijze waarop de emoties die in de verhalen naar voren komen, duidelijk waarneembaar zijn en de vrouwen stuk voor stuk goed worden geschetst, waarbij vooral ook de wonderbaarlijke veerkracht van deze vrouwen kunstig beschreven is.

“Govert was dood, van Vroom & Dreesmann was geen spaan heel gebleven en haar vriendin had ze nooit meer gezien. Als ze haar ogen sloot zag ze weer een met gruis doorregen vuurgloed. Alleen dan, ja, alleen dan vroeg ze zich af of God er niet wel eens naast kon zitten.”

Boekenkrant

Van der Lans hanteert bij dit alles een mooie en aansprekende schrijfstijl en haar taalbeleving is uiterst zorgvuldig. Bovendien ziet zij kans haar verborgen boodschap – dat een stad geen verzameling gebouwen is, maar vooral bestaat bij gratie van haar inwoners – uit de doeken te doen.

Eerder verschenen op Hanneke Tinor-Centi