Indringende roman over Somalië
In de tijd waarin Somalië breekt, komen de levens van drie vrouwen samen. Schrijfster Nadifa Mohamed, Somalische van geboorte en woonachtig in Londen, schrijft naar aanleiding van de verhalen van haar moeder een roman die steeds beklemmender worcensie]dt.
[Recensie] Het is 1987, Hargeisa Somalië. De oorlog komt steeds dichterbij. Deqo, een negenjarig meisje zonder ouders, heeft het vluchtelingenkamp waar ze woonde verlaten. Na een mislukt dansoptreden met lotgenootjes voor een paar schoenen, blijft ze in de stad hangen.
Kawsar is een oude vrouw wier enige dochter zelfmoord heeft gepleegd na een traumatische ervaring in een politiecel. Wat daar heeft plaatsgevonden heeft ze nooit kunnen verwerken noch met haar moeder kunnen delen. Kawsar is aan haar bed gekluisterd na een aanvaring met de politie wanneer zij het opneemt voor een meisje dat slecht behandeld wordt. Ze dusdanig mishandeld dat ze denkt dat ze stervende is. De derde vrouw is Filsan, een jonge, ambitieuze soldaat en dochter van een militair. Ze gloeit van trots als de generaal, een kennis van haar vader, haar persoonlijk uitnodigt. Als blijkt dat hij heel andere bedoelingen heeft en haar in zijn dienstwagen min of meer aanrandt, knapt er iets in haar.
Het leven van deze drie vrouwen is met elkaar verweven, ook al weten ze dat niet. Aan het einde vinden ze elkaar in de kapotgeschoten stad en vluchten samen weg, Kawsar in een kruiwagen.
Nadifa Mohamed (Hargeisa, 1981) schreef eerder Zwarte Mamba, dat lovend werd ontvangen. In De tuin van verloren zielen trekt ze je als het ware de oorlog in. De sfeer wordt naarmate het boek vordert steeds meer benauwend, beangstigend en onontkoombaar tot aan de laatste pagina.
—
Eerder verschenen op Afrikanieuws
