"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

De verborgen prelude

Vrijdag, 1 september, 2017

Geschreven door: Eveline Vanhaverbeke
Artikel door: Sarah Verhasselt

Literaire symfonieën

[Recensie] Met haar eerste boek, De kleur van de sterren, is Eveline Vanhaverbeke niet echt bekend geworden bij het grote publiek. Hoewel het boek uitgegeven was bij Manteau, heeft deze uitgeverij duidelijk niet veel moeite gedaan om het te promoten. Voor haar tweede boek De verborgen prelude kwam Vanhaverbeke gelukkig bij de Nederlandse uitgeverij Marmer terecht. Zij zorgden niet alleen voor een mooie uitgave van haar tweede boek, maar namen ook een nieuwe uitgave van Vanhaverbekes eersteling voor hun rekening. Het resultaat mag er zijn: een aantrekkelijke cover, een catchy auteursfoto en een extra bandje rond het boek met enkele reclamezinnen zoals “Voor de liefhebbers van de romans van Arthur Japin”.

Die vergelijking blijkt niet onterecht. De manier waarop Vanhaverbeke haar boek heeft gestructureerd, met een afwisselend verhaalperspectief tussen een personage uit het verleden en een uit het heden, doet inderdaad denken aan Japins roman Maar buiten is het feest. Ook de thematiek leunt aan bij Japin: een raadselachtige historische roman met bekende personages, Japin deed al soortgelijke dingen (denk aan Vaslav of aan Een schitterend gebrek). Toch is Vanhaverbekes roman anders. Hier en daar mist ze soms nog de stilistische bevlogenheid van Japin, maar inhoudelijk zit het verhaal goed.

Het centrale personage is Frédéric Chopin, die een stormachtige verhouding begint met George Sand. Ze trekken samen met Georges kinderen Solange en Maurice naar Mallorca om de roddels van de Parijse beau monde te ontlopen. Solange raakt goed bevriend met de nieuwe liefde van haar moeder. Voor het eerst heeft ze een soort vaderfiguur in haar leven. Tussen hen ontstaat een bijzondere vriendschap. Tegelijkertijd lezen we ook het verhaal van een Romi, ongeveer veertig jaar later. Zij ontdekt op de zolder van haar grootmoeder een prelude van Chopin en gaat op onderzoek naar Parijs om enkele familiegeheimen op te helderen.

Verhaaltechnisch zit het verhaal goed in elkaar. Door de afwisselende perspectieven en enkele cliffhangers slaagt Vanhaverbeke erin om de spanning erin te houden. Vanhaverbeke is op haar best wanneer ze de karaktertrekken van Chopin en George Sand beschrijft. Het is duidelijk dat ze goede research verricht heeft. Daardoor komen de andere personages helaas iets minder uit de verf. Maar misschien was dat net de bedoeling? We hebben in ieder geval genoten van deze mooie, historische roman.

Boekenkrant

Eerder verschenen op Cutting Edge 


Laat hier je reactie achter:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Alleen inhoudelijke reacties die gaan over het besproken boek en/of de recensie worden geplaatst.

Boeken van deze Auteur:

De verborgen prelude