Weet je zeker dat de wolf niet komt, mama?
[Recensie] In het behoorlijk grote aanbod aan vertaalde prentenboeken dat op de Nederlandse markt verschijnt, is het zoeken naar het koren tussen het kaf. Niet dat de kwaliteit beroerd is, maar de vraag doemt op of het nodig is om al deze boeken uit te geven. Gelukkig zijn er ook veel boeken die je met een glimlach dichtslaat, zoals De wolf komt echt niet van het Franse duo Myriam Oyuessad en Ronan Badel.
Op de coverprent ligt konijntje met grote ogen in zijn bed, is het van angst of is het iets anders? De schaduw van de wolvenkop op het voeteneind is veelzeggend. Net als de vraag in het begin: “Weet je zeker dat de wolf niet komt, mama?” Een actuele vraag dezer dagen nu de wolf is in ons land bezig is aan een comeback. In prentenboeken is hij nooit weggeweest. Mama doet er lang over om haar kind gerust te stellen. De wolven zijn weggejaagd door jagers en kunnen zich niet goed verstoppen, bezweert ze haar zoon die telkens opnieuw vraagt hoe ze dat zo zeker kan weten en steeds gespannener lijkt te worden.
In de prachtige potloodprenten zien we de wolf zijn best doen om de beweringen van de moeder te ontkrachten. Een heerlijke tegenstelling die zijn apotheose vindt in een ontknoping die ik niet zal verklappen. Maar het kan niet anders dan dat je in lachen uitbarst.
Wat een geweldige vondst, die in kracht wordt aangezet door de subtiele blikken van de mensen en dieren. Het is slapstick maar dan op een verfijnde manier. Heerlijk om zo op het verkeerde been te worden gezet en de makers geven misschien ook nog iets mee over de manier waarop we naar anderen kijken. Over de voorspelbaarheid daarvan, en de open blik van kinderen waar we iets van kunnen leren.
—
Eerder verschenen op Jaapleest
