Een romantisch boek met een belangrijke ondertoon
[Recensie] Het vriendje van Quinn was vorig jaar overleden en stond zijn organen af aan mensen die het nodig hadden. Quinn haalt troost uit de ontmoetingen met de orgaanontvangers, maar ze kan nog steeds niet een normaal leven leiden door dit verlies. Ze heeft al met bijna alle orgaanontvangers gesproken, alleen de ontvanger van het hart van Quinn reageert niet op haar brieven. Quinn gaat op onderzoek uit en ontdekt Colton Thomas, de jongen die het hart van haar overleden vriendje heeft gekregen en negentien jaar oud is. Quinn gaat op pad om alleen even te kijken hoe deze jongen in het echt is, maar daar komt verandering in als ze elkaar leren kennen…
Persoonlijk ben ik niet zo van de overdreven romantische verhalen. Toen ik voor het eerst Dingen die we zeker weten zag, leek het mij ook een puur meisjesboek dat ik nooit zou willen lezen. Toch wist de uitgeverij mij te overtuigen om het boek een kans te geven, ondanks de zoetsappige cover. Voortaan ga ik maar luisteren naar aanraders van uitgeverijen, want Dingen die we zeker weten was uiteindelijk toch een goed boek voor mij!
Toen ik de achterflap las, sprak het orgaan-gedeelte mij erg aan. Hoe is het leven van iemand die een nieuw orgaan krijgt, hoe staat deze persoon tegenover de nabestaanden van de overledene en hoe verloopt dat contact? Ik vond het heel interessant om te lezen hierover, zeker als Jessi Kirby het op een persoonlijke wijze weet te beschrijven. Jessi Kirby weet mooie zinnen te formuleren, maar toch wordt de schrijfstijl niet al te langdradig of ingewikkeld. Het had een mooie balans tussen het poëtische en het beschrijvende.
De personages vond ik erg indrukwekkend en hadden flink wat wijsheid in zich door hun levenservaring, maar ik vond ze vaak te oud overkomen. Quinn en Colton zijn nog onder de twintig, maar gedragen zich en spreken als mensen van minimaal veertig. Ik vond het mooi om te lezen over twee pubers die heel volwassen en wijs overkomen, maar het had van mij wat minder gemogen, aangezien het mij minder realistisch deed overkomen.
Het verhaal was bij kleine stukjes wat zoetsappig en overdreven romantisch, maar voor een liefdesverhaal wist het mij niet al te ergeren. Er was een bepaalde spanning en verdriet waardoor de romantiek niet al te veel op de voorgrond werd gebracht en dat maakte het verhaal best goed. Zelfs een mannelijke lezer die meer houdt van pure actie en ruige en bloederige gevechten wist een romantisch verhaal zoals deze te waarderen, dat gebeurt niet snel! Wat ik in ieder geval zeker weet, is dat jij ook net als ik dit boek een kans kan geven! Daarbij wil ik nu zeker mij laten registreren in het donorregister, want dit boek laat je zien wat voor mooie dingen je kan betekenen voor andere mensen na je dood.
—
Eerder verschenen op Nerdy Geeky Fanboy
