"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Door het sleutelgat

Zaterdag, 25 juli, 2020

Geschreven door: Ruth Ware
Artikel door: Anneke van de Vrede

Droombaan wordt nachtmerrie in afgelegen landhuis

[Recensie] Kinderoppas worden in een van alle luxe voorzien Schots landhuis, voor een vorstelijk salaris. Dat klinkt als een droom. Rowan gaat die droom leven. Zodra ze voor deze baan is aangenomen laat ze subiet haar Londense leventje achter zich om een jaar als nanny aan de slag te gaan. Helaas zijn de meeste dromen bedrog. Ook deze.

Daar komt Rowan achter zodra ze goed en wel haar intrek in het landhuis heeft genomen. Er zijn haar al vele nanny’s voorgegaan, die het allemaal niet lang hebben uitgehouden. De kinderen willen dan ook niets van weer een nieuwe oppas weten. De ouders zijn al vanaf dag twee voor hun werk langere tijd weg, haar enige gezelschap zijn de dwarse kinderen, een vijandige huishoudster en een gladde klusjesman. Als er dan ook nog allerlei onverklaarbare dingen gebeuren in huis, wordt de sfeer onheilspellend. De droombaan verandert in een nachtmerrie. Alles wijst erop dat iemand haar weg wil pesten, de vraag is wie en waarom. 

In de gevangenis

Dat dit wegpesten lukt is al vanaf de eerste pagina duidelijk. Door het sleutelgat begint namelijk met Rowan die na haar nanny-avontuur in de gevangenis zit, verdacht van moord. Het boek is één lange brief aan een advocaat van wie ze hoopt dat hij haar wil verdedigen. 

Boekenkrant

Door het sleutelgat is in de ik-vorm geschreven. Dat vind ik doorgaans niet prettig lezen, maar in dit geval is het een logische keuze vanwege de briefvorm waarin het verhaal gegoten is en stoort daarom niet.  Rowan is als briefschrijver constant aan het woord, hierdoor krijg je als lezer de informatie over het gebeurde aangereikt alsof ze tegen je praat. Dat vind ik een goede keus bij het thema van het boek: Rowan is alleen in een vijandige omgeving en moet het dus in haar eentje zien te rooien. Als lezer tast je net als zij in het duister over de beweegredenen van de andere personages.

Doordat het boek één lange terugblik is, weet je al waar het heengaat. Ruth Ware weet de spanning echter goed te bewaren door het verhaal verrassende plotwendingen mee te geven. Op de loer liggende clichés zoals de tegenstelling rijke familie – arm meisje en hulpeloze nanny – knappe klusjesman zet ze niet zwart-wit neer, maar omzeilt ze glansrijk. Het fijne van Door het sleutelgat is juist dat niets zwart-wit is, en dat niets is zoals het lijkt. Het huis is geen paradijs, de familie die er woont is niet heilig, en Rowan heeft ook zo haar geheimen.

Ruth Ware zet de lezer steeds op het verkeerde been, daardoor wil je het boek in één ruk uitlezen. Van voorspelbaarheid is dus geen sprake, van een happy end helaas ook niet – al mag je dat als lezer zelf invullen.

Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles

Boeken van deze Auteur:

De dood van mevrouw Westaway

Door het sleutelgat

In een donker, donker bos