"Ik heb altijd gedacht dat het Paradijs een soort bibliotheek zou zijn" - Jorge Luis Borges

Een fatale leugen

Zaterdag, 2 oktober, 2021

Geschreven door: Leah Konen
Artikel door: Sanne Jakobs

Middelmaat met foutjes en een plot die uit de lucht valt

[Recensie] Lucy is op de vlucht voor haar ex en verhuist van Brooklyn naar het afgelegen plaatsje Woodstock. Ze krijgt bescherming van haar nieuwe buren John en Vera en er ontstaat een innige vriendschap tussen de drie buren. Tussen Lucy en John wordt het zelfs intiem. Wanneer John dood gevonden wordt, wijst alles erop dat Lucy de dader is, maar ze heeft er niets mee te maken. Ze gaat op onderzoek uit en komt steeds meer aan de weet over haar toch niet zo vriendelijke buren.

De eerste honderd bladzijden zijn geschreven als een roman. Er is nog geen spanning. Wel worden er vragen opgeworpen die spanning hadden kunnen opwekken, maar daar maakt schrijfster Leah Konen geen gebruik van. Evenmin grijpt ze de ik-vorm aan om de beleving van de lezer te prikkelen. Pas na die eerste honderd pagina’s wordt de spanning langzaam opgebouwd en verhuis je naar het puntje van je stoel, te beginnen met de verdwijning van John. Dat eerste deel had een stuk korter gemogen.

Er zitten een paar foutjes in. Zo draait Lucy de kraan dicht en drie zinnen later draait ze weer de kraan weg. Ook rende ze naar de slaapkamer om iets te pakken en daarna rende ze naar de slaapkamer om de gordijnen te openen. Kleine fouten die makkelijk voorkomen hadden kunnen worden.

De stijl van Konen is prettig. Ze schrijft vlot en Een fatale leugen is nergens langdradig. Het verhaal ontwikkelt zich snel. Konen weet de lezer gemakkelijk op het verkeerde been te zetten. Als je denkt dat je doorhebt hoe het zit, blijkt de vork toch anders in de steel te zitten. Het plot valt echter uit de lucht, af en toe een hint was fijn geweest. Niet super goed, ook niet super slecht. 

Boekenkrant

Eerder verschenen op Perfecte Buren