[Recensie] Cordula Rooijendijk schreef eerder vier historisch getinte boeken. Haar nieuwe boek is gebaseerd op haar dagboek van 2019 waarin zij haar ervaringen en tal van gebeurtenissen in en rond school beschrijft. Waarom koos zij destijds voor het onderwijs? “Omdat kinderen de toekomst zijn. Omdat de wereld van straks mooier is als wij met elkaar onze kinderen goed scholen en opvoeden. Daarom werd ik juf, op een Amsterdamse basisschool”, pag. 10. Na één jaar is zij er van overtuigd dat voor dit werk “het mooiste beroep ter wereld” is.
Zoals de titel Een jaar uit het leven van een basisschooldirecteur aangeeft, maakt zij de lezer gedurende een schooljaar deelgenoot van haar werk als leerkracht. De lezer krijgt een bijzonder levendig beeld van alles, door het vele dat er gebeurt en waar een buitenstaander zich over kan verbazen: is het zó divers, soms zó hectisch, moet je dít allemaal kunnen doen? Dankzij de levendige schrijfstijl wordt de lezer helemaal meegenomen in het verhaal. Het is dan ook echt een boek dat je in één adem moeiteloos uitleest en moeilijk kunt weglezen omdat je graag doorleest. Wie geen idee heeft hoe het vandaag op een basisschool toegaat, krijgt in dit boek een uitstekende indruk. Natuurlijk: het is de Randstad met alles wat dit met zich meebrengt en op een school in een dorp(je) elders in ons land zal het echt wel iets anders toegaan. Opvallend zijn ook de vele zakelijke contacten: de klassieke vertegenwoordiger die z’n waren probeert te slijten maar ook tal van externe relaties die worden onderhouden en voor het voortbestaan van een school belangrijk zijn. Dikwijls gebeurt er van alles tegelijk en de lezer kan niet anders dan respect hebben voor een directeur die moet multi-tasken en snel moet kunnen schakelen van een huilend kind naar een verontwaardigde ouder of een leerkracht in nood omdat er iets kapot is.
Er is – en in Amsterdam kun je dat verwachten – sprake van de nodige, zelfs vele sociale problematiek. Bij menig kind is de thuissituatie bepaald niet ideaal. Andere culturen brengen ook een andere wijze van opvoeden met zich mee en zorgen nogal eens voor spanning. Het boek is ook actueel: de hoge werkdruk, de onderwijsstakingen en de roep om hogere salariëring komen ook ter sprake evenals de aandacht voor lhbt’ers. Verder zijn er contacten met het COA omdat er kinderen van vluchtelingen op school zijn. Af en toe zijn er hilarische gebeurtenissen zoals het verhaal van de klagende buurvrouw. Op subtiele wijze weet de schrijfster haar mening hierover weer te geven. Veel zorg gaat uit naar kinderen die zorgwekkend gedrag vertonen en veel tijd wordt er besteed aan overleg met ouders en hulpverlening.
Mooi is het verhaal van kinderen op het schoolplein die elkaar corrigeren wanneer een kind wordt geplaagd. Ook zijn er tal van mooie uitspraken van kinderen en beschrijft Rooijendijk allerlei ontmoetingen met leerlingen.
Het boek is af en toe hilarisch, soms ook ontroerend, altijd boeiend en biedt een buitengewoon leerzaam kijkje in het hedendaagse onderwijs.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
Lees hier een voorpublicatie uit het boek in Bazarow Magazine
