Kleine-bufferkapitalisme
[Signalering] De coronacrisis heeft bevestigd wat we eigenlijk al wisten: de manier waarop we onze economie hebben ingericht, werkt slechts voor een kleine groep en is bovendien bijzonder fragiel. In Een land van kleine buffers legt Dirk Bezemer, hoogleraar economie van de internationale financiële ontwikkeling, uit waarom juist nú het systeem op de schop zou moeten.
De Nederlandse economie heeft al jaren de wind in de zeilen: sinds 2014 genieten we van economische groei. Hoe kan het dan dat lonen amper stijgen en de meeste Nederlanders slechts over een zeer kleine financiële buffer beschikken? Dat ligt volgens Bezemer niet aan een gebrek aan geld, maar aan de manier waarop we dat geld gebruiken.
Hij legt overtuigend uit waar ons ‘kleine-bufferkapitalisme’ om draait: de overmatige groei van de financiële sector en vermogensmarkten ten koste van huishoudens en de publieke sector. Dit leidde tot meer instabiliteit en lagere economische groei en staat haaks op wat we eigenlijk zouden moeten willen: een duurzame, stabiele economie die voor iedereen werkt. Zo is het nu voor bedrijven interessanter om hun eigen aandelen terug te kopen dan lonen te verhogen of te investeren. Onze economie heeft er op de lange termijn geen profijt van, maar het vermogen van de aandeelhouders wordt er wel groter van. Bezemer pleit ervoor de huidige crisis met twee handen aan te grijpen om de economie en het financiële stelsel structureel te hervormen en te verduurzamen; onder meer door het kwijtschelden van onbetaalbare schulden van bedrijven en huishoudens. Een land van kleine buffers geeft een interessante en ietwat technische inkijk in de werking van het financiële systeem en onze economie en laat overtuigend zien hoe het anders moet én kan.
—
Eerder verschenen in De Helling
