De evolutie van het leven
[Recensie] De titel mag dan aangeven dat dit boek een kort overzicht biedt, voor de gemiddelde lezer is de informatie echt wel toereikend. Henry Gee, evolutiebioloog en redacteur bij het tijdschrift Nature, gaat terug naar het begin, voor zover wij daartoe in staat zijn en stelt vast: “In deze wereld van tumult en rampspoed ontstond het leven. Of beter gezegd: het leven ontstond, ontwikkelde zich en groeide dankzij alle tumult en calamiteiten” (p. 14).
In twaalf hoofdstukken, die elk een eigen thema hebben, brengt Henry Gee de ontwikkelingen van alle leven op aarde in kaart. Handig is de tijdsbalk waarmee ieder hoofdstuk besluit. Vanuit het ‘niets’ ontstaan de eerste levensvormen die vervolgens evolueren. Uiteindelijk ontstaat hieruit de menselijke soort en ‘het lopen van mensen is een van de grote ondergewaardeerde wonderen van de moderne wereld’ aldus de auteur.
Hoe mooi dat ook lijkt, uiteindelijk zal de mens in het grote geheel van de evolutiegeschiedenis geen noemenswaardige sporen nalaten aldus de auteur want de mens is niet meer dan “een laag van enkele millimeters, in een of ander toekomstig afzettingsgesteente, totdat ook dat tot stof is vergaan en op de bodem van de oceaan tot rust komt” (p. 241).
In het laatste hoofdstuk Toekomstperspectief waagt Henry Gee een vooruitblik die niet optimistisch stemt. Dit hoofdstuk eindigt met de woorden: “Over ongeveer een miljard jaar zal het leven op aarde, dat zo behendig elke uitdaging van zijn bestaan heeft omgezet in een kans om te bloeien, eindelijk ten einde zijn” (p. 233).
Wie in een overzichtelijk boek kennis wil nemen van de evolutie, vindt in dit boek een handzame en toegankelijke gids.
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
