Ondertussen volgen we een zwaluw met de naam Gloria, die ze ooit van een Afrikaans jongetje heeft gekregen. Zwaluwen vliegen op hun herinneringen, schrijft De Fombelle, die diep weggestopt zitten in hun kleine lijfjes. Gloria is net als Freddy een buitenbeentje, ze gaat niet met de groep mee maar volgt haar instinct die haar onbegrijpelijke innerlijke bevelen influistert. Ze vliegt in omgekeerde richting: in plaats van naar het zuiden is ze hartje winter onderweg naar het noorden.
Freddy de chauffeur krijgt te horen dat zijn bestelling niet doorgaat en rijdt door naar zijn huis in Noord-Frankrijk waar hij een eenzame kerst tegemoet gaat. Het uitvallen van de elektriciteit zet een aantal ontwikkelingen in gang die leiden naar een verrassend en ontroerend slot waarin Freddy eindelijk weer met iemand praat
De Fombelle legt het er lekker dik bovenop in dit zoete sprookje waarin grote thema’s verborgen zitten. Het gaat over hoe we met goederen door Europa slepen, over globalisering en de vluchtelingenproblematiek, om maar een paar dwarsstraten te noemen. Maar ook over je verloren voelen in een snel veranderende wereld. ‘Deze wereld was niet meer voor hem gemaakt’, denkt Freddy.
