Een buitengewone ervaring met ijzingwekkende moorden in Maastricht
[Recensie] Op een kerkhof in Maastricht vindt de politie een gewurgde puber. De bestuursvoorzitter van een internationaal bedrijf overlijdt tijdens een pikant seksavontuurtje en de flamboyante ontwerper en creatief directeur van een modehuis wordt geëlektrocuteerd tijdens een interview met een journalist. De moorden lijken geen verband met elkaar te hebben, maar de rechercheurs vinden toch overeenkomsten.
Het verhaal is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis van de seriemoordenaar Archibald ‘Mad Dog’ McCafferty. De ijzingwekkende moorden doen je huiveren.
Fantoomzoon gaat over Vincent die de stem van zijn overleden zoon hoort. Hij is in zijn jeugd zwaar gepest op school, zijn moeder en zijn schoolmeester waren bijzonder streng. Hij raakt betrokken bij cocaïnehandel en doet zijn eerste seksuele ervaring op met een transvrouw.
De andere personage is Irisa Romijn, een Amsterdamse rechercheur die tijdelijk in Maastricht is gestationeerd om haar miskraam te verwerken die zij overhield aan een affaire met een getrouwde collega. De miskraam was het gevolg van te veel drinken tijdens de prille zwangerschap, en zij voelt zich daar schuldig over. Ook is zij kwaad op haar collega omdat hij het zover heeft laten komen.
Het lezen van dit boek is een buitengewone ervaring. Het is vlot geschreven en heeft een onverwachte wending op het eind met een plot-twist. Daar lezen we ook hoe het verder gaat met de rechercheur Irisa.
Het volgende citaat geeft iets van de sfeer van het boek weer:
“Hij opende de voordeur en een vlaag sneeuw waaide in zijn gezicht. Eenmaal buiten overviel hem het gevoel dat hij door ontelbare onzichtbare handen werd opgetild. Zijn geest leek los te komen van zijn jonge maar logge lichaam en zijn benen leken meer vaart te maken dan zijn bovenlichaam. Als in slow motion viel hij achterover. Zijn rugzak ving de grootste klap op maar toch bonkte zijn achterhoofd tegen de besneeuwde klinkers van de Zeedijk. Terwijl hij met zijn hand de sneeuw uit zijn gezicht veegde, voelde hij hoe zijn elleboog over de straat schoof. Hij bewoog nog steeds en toen hij een haastige blik langs zijn zij wierp, zag hij dat hij werd gedragen door honderden zwarte ratten. Krijsend probeerde hij omhoog te komen, maar waar hij zijn handen plaatste, hij tastte alleen maar in een krioelende massa die van geen wijken wist.”
—
Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
