Boeiende hervertelling
[Recensie] Jeanette Winterson hoort inmiddels bij mijn favoriete schrijvers, vanwege haar prettige schrijfstijl en humor gecombineerd met de thematiek van haar werk. Eerder schreef ze over religie en homoseksualiteit. Die onderwerpen komen in haar nieuwste boek ook voor, maar het gaat vooral over liefde, kunstmatige intelligentie en eeuwig leven. Twee verhaallijnen wisselen elkaar af in Frankussstein. De eerste gaat over Mary Shelley die in 1816 haar beroemde verhaal schrijft over Victor Frankenstein. Hij naait dode lichaamsdelen aan elkaar en wekt die tot leven. Mary schrijft dit terwijl ze de zomer in Zwitserland doorbrengt met onder andere haar man, de dichter Shelley. Het regent de hele tijd en dat geeft een bijzondere sfeer.
De andere verhaallijn speelt in onze tijd en gaat over dokter Ry Shelley, die transgender is. Dit is voor het eerst dat ik via een roman in de huid van een transgender kruip en dat is een heel andere ervaring dan transmensen op televisie zien. Ry gaat naar een congres over robots en kunstmatige intelligentie en wordt daar verliefd op een van de sprekers, Victor Stein. Deze liefde geeft veel spanning, niet alleen omdat Ry trans is. Verderop in het boek wordt Ry verkracht op de mannen-wc in een kroeg, een behoorlijk schokkende passage, omdat het zo realistisch wordt beschreven.
Victor wil de hersenen van mensen die aan het einde van hun leven zijn overzetten naar een harde schijf, zodat ze op die manier verder kunnen leven, maar zonder lichaam. Er zijn inmiddels al een heleboel mensen die hun lichaam of alleen hun hoofd hiervoor hebben laten invriezen (dit is geen fictie!), in de hoop dat het later mogelijk wordt om verder te leven. Het levert boeiende gesprekken op over eeuwig leven en de waarde van je lichaam. Het is geregeld ook humoristisch:
“Max reassures Ron that by the time the technology is functional we will soon be colonising the stars.
Is Donald Trump getting his brain frozen? asks Ron.
Max explains that the brain has to be fully functioning at clinical death.
I might freeze my mum, says Ron. She’d love to live on a star.”
De Ron die hier aan het woord is heeft een bedrijf dat seksrobots maakt. Dat geeft hilarische gesprekken.
Er zijn genoeg parallellen te trekken tussen de twee verhaallijnen en de namen van de personages geven al een dikke hint daarvoor. Er komen bekenden voorbij die aan de wieg van de computer hebben gestaan, zoals Alan Turing en Charles Babbage. Mary Shelley ontmoet wiskundige Ada Lovelace en daarmee scoort Jeanette Winterson nog meer punten.
—
Eerder verschenen op Lalageleest
