Dubbel dagboek

[Recensie] Luuk is zestien. Zijn broer Marius zal nooit ouder worden dan veertien. Een half jaar geleden is hij overleden. En nu wil hun moeder de spullen van Marius verbranden, op de dag die zijn vijftiende verjaardag zou zijn geweest. Luuk mag kijken welke spullen hij van zijn broer wil bewaren, maar zijn moeder zegt dat hij af moet blijven van de persoonlijke spulletjes in het bureau. Luuk kijkt er toch in en vindt het dagboek van zijn broer. Hij besluit niet te lezen wat Maus geschreven heeft, maar schrijft verder op de eerste lege bladzijde.

Ik lees wat Luuk in het dagboek heeft geschreven. Het is uit 1973, toen roken nog heel normaal was. Op een paar details na is het verder een tijdloos verhaal. Luuk beschrijft de laatste maanden van het leven van Maus, maar haalt ook vroegere herinneringen op. De verhouding met z’n ouders vind ik heel realistisch weergegeven: ze maken ruzie en hebben serieuze gesprekken, maar wat ze echt bezighoudt laten ze niet zien. Ze rouwen op hun eigen manier en dat is goed. Soms begrijpen ze elkaar niet, maar ze respecteren toch dat ze er anders mee omgaan.

Dan besluit Luuk om toch te lezen wat Marius heeft geschreven in het dagboek. Hij schrijft zijn commentaar daarop tussen de regels door. Dat geeft een mooie opbouw. Luuk leest dat Maus verliefd werd op zijn beste vriend Alex. Zelf worstelt Luuk ook met zijn homoseksualiteit, maar hij wist niet dat zijn broertje ook op jongens viel. De broers verschilden verder ontzettend qua karakter en ze hadden hun grootste geheim nooit naar elkaar uitgesproken. Door het dagboek leert Luuk zijn broer op een heel andere manier kennen.

Ted van Lieshout is bekend om zijn kinderboeken. Gebr. is gericht op tieners en het taalgebruik is eenvoudig. Ondanks de zware thema’s is het een vlot verhaal dat makkelijk leest. Volgens de achterflap is dit één van de zeldzame boeken die zowel door jongeren als door volwassenen worden gewaardeerd en daar sluit ik mij helemaal bij aan.