Twee André’s
[Recensie] Tot voor enkele jaren was André van Duin voor velen de ultieme grappenmaker in het theater. Zijn typetjes, zijn mimiek en zijn uitdossing vonden en vinden veel mensen helemaal geweldig. Het is een eenvoudige vorm van humor waarbij er iets valt te zien, humor met het nodige uiterlijke vertoon die blijkbaar op de lachspieren van velen werkte en waarmee André van Duin vele jaren groot succes en volle zalen heeft gehad.
Enkele jaren geleden zagen we ineens een andere, ingetogen en daardoor meer overtuigende André van Duin in de tv serie Het geheime dagboek van Hendrik Groen. Ook als presentator van Heel Holland bakt is hij aanwezig in een andere hoedanigheid en momenteel zien we hem in een vergelijkbaar programma over modelspoorbouw. Samen met Janny van der Heiden vaart hij door Nederland in het programma Denkend aan Holland. De alledaagse eenvoud en rust zijn de charme van dit pretentieloze programma. Deze André zoekt niet zijn kracht in veel bombarie die er duimendik bovenop ligt maar is gewoon zichzelf.
De laatste jaren begint André ook andere liedjes te zingen en het liedje Voor altijd dat hij schreef toen zijn hartsvriend Martin overleed, klinkt nu regelmatig bij een uitvaart. André van Duin heeft zelf ook gezegd dat hij de typetjes niet meer nodig heeft om contact met het publiek te maken. Ik vind hem nu sterker, dieper, meer zichzelf. De André van Duin van de laatste jaren bevalt mij wel en ik vind deze ontwikkeling wel bijzonder. Het is een groei in persoonlijkheid, een rijping in het artiestenvak.
Dit boek Bert Kuizenga is acteur, presentator en vriend van André van Duin. Hij viel in 2005 in bij een revue van André van Duin en herinnert zich zijn reactie: “Het enige wat er kan gebeuren, is dat het misgaat”. Bijzonder is de brief van Mark Rutte ter gelegenheid van zijn 75e verjaardag, waarmee het boek eindigt. — Voor het eerst gepubliceerd op De Leesclub van Alles
